도구

도구

라틴어 문장 검색

Quid quod diuersarum gentium mores inter se atque instituta discordant, ut quod apud alios laude apud alios supplicio dignum iudicetur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 1:15)
nam imperante florenteque nequitia uirtus non solum praemiis caret, uerum etiam sceleratorum pedibus subiecta calcatur et in locum facinorum supplicia luit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, I 1:6)
In quo perspicuum est numquam bonis praemia, numquam sua sceleribus deesse supplicia.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:2)
Sicut igitur probis probitas ipsa fit praemium ita improbis nequitia ipsa supplicium est. Iam uero quisquis afficitur poena malo se affectum esse non dubitat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:20)
Si igitur sese ipsi aestimare uelint, possuntne sibi supplicii expertes uideri, quos — Omnium malorum extremo — Nequitia non affecit modo, uerum etiam uehementer infecit?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, V 1:21)
— Feliciores, inquit, esse improbos supplicia luentes quam si eos nulla iustitiae poena coherceat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 2:6)
Neque id nunc molior quod cuiuis ueniat in mentem, corrigi ultione prauos mores et ad rectum supplicii terrore deduci, ceteris quoque exemplum esse culpanda fugiendi;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 2:7)
— Habent igitur improbi cum puniuntur quidem boni aliquid adnexum, poenam ipsam scilicet, quae ratione iustitiae bona est, idemque cum supplicio carent inest eis aliquid ulterius mali, ipsa impunitas, quam iniquitatis merito malum esse confessus es. — Negare non possum.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 3:10)
sed quaeso, inquam, te, nullane animarum supplicia post defunctum morte corpus relinquis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 3:17)
Id uero hactenus egimus ut quae indignissima tibi uidebatur malorum potestas eam nullam esse cognosceres, quosque impunitos querebare uideres numquam improbitatis suae carere suppliciis, licentiam quam cito finiri precabaris nec longam esse disceres infelicioremque fore si diuturnior, infelicissimam uero si esset aeterna;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 4:1)
Cui sententiae consequens est ut tum demum grauioribus suppliciis urgueantur cum impuniti esse creduntur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 4:3)
— Omnem, inquit, improbum num supplicio dignum negas?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 6:11)
— Qui igitur supplicio digni sunt miseros esse non dubitas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 6:15)
— Si igitur cognitor, ait, resideres, cui supplicium inferendum putares, eine qui fecisset an qui pertulisset iniuriam?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 6:17)
quos ab iratis sed a propitiis potius miserantibusque accusatoribus ad iudicium ueluti aegros ad medicum duci oportebat ut culpae morbos supplicio resecarent.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 7:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION