도구

도구

라틴어 문장 검색

Et cum lasso, ut dixi, stomacho nihil adhibeant calidum, ne crescat ulterius lassitudo, a vini potu non prohibent, defectum in robur hac curatione mutantes.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VI. 4:2)
Ergo nec luna propter summissiorem calorem diffundit humores:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 21:1)
Hinc et nutrices pueros fellantes operimentis obtegunt, cum sub luna praetereunt, ne plenos per aetatem naturalis humoris amplius lunare lumen humectet, et sicut ligna adhuc viriore humida accepto calore curvantur, ita et illorum membra contorqueat humoris adiectio.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 25:1)
Hoc quoque notum est quia, si quis diu sub luna somno se dederit, aegre excitatur et proximus fit insano, pondere pressus humoris qui in omne eius corpus diffusus atque dispersus est proprietate lunari:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 26:1)
Hinc est quod Diana, quae luna est, ἄρτεμις dicitur, quasi ἀερότεμις, hoc est aerem secans.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 27:1)
Nec minus circa inanima lunae proprietas ostenditur.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:1)
Nam ligna quae luna vel iam plena vel adhuc crescente deiecta sunt inepta sunt fabricis, quasi emollita per humoris conceptionem.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:2)
Et agricolis curae est frumenta de areis non nisi luna deficiente colligere, ut sicca permaneant.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 29:3)
Contra quae humecta desideras luna crescente conficies.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 30:1)
Nam cum luna plena est vel cum nascitur (et tunc enim a parte qua sursum suspicit plena est), aer aut in pluviam solvitur aut, si sudus sit, multum de se roris emittit:
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 31:2)
unde et Alcman lyricus dixit rorem aeris et lunae filium.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 31:3)
Delabitur inde Vulturnusque celer, nocturnaeque editor aurae Sarnus, et umbrosae Liris per regna Maricae Vestinis impulsus aquis, radensque Salerni Culta Siler, nullasque vado qui Macra moratus Alnos, vicinae percurrit in aequora Lunae.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 4:56)
Licet ille solutum Defectumque vocet, ne vos mea terreat aetas.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 6:20)
Titan iam pronus in undas Ibat, et igniferi tantum demerserat orbis, Quantum deesse solet lunae, seu plena futura est, Seu iam plena fuit:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 1:23)
nec lux est notior ulli Crastina, seu Phoebum videat, seu cornua lunae, Semper venturis componere carbasa ventis.
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 3권 6:46)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION