도구

도구

라틴어 문장 검색

aut inrita dona futura.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 10권 5:7)
Quae postquam rapuere ferae cornuque minaci divulsere boves, ad vatis fata recurrunt Tendentemque manus et in illo tempore primum inrita dicentem nec quicquam voce moventem sacrilegae perimunt.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 5:1)
hic votis numen adorat bracchiaque ad caelum, quod non videt, inrita tollens poscit opem, subeunt illi fraterque parensque, huic cum pignoribus domus et quodcumque relictum est.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 11권 61:3)
"O mihi de fratris longe gratissime natis, inrita qui mecum posuisti moenia Troiae, ecquid, ubi has iamiam casuras adspicis arces, ingemis?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 12권 62:1)
cum memor has pinus Idaeo vertice caesas sancta deum genetrix tinnitibus aera pulsi aeris et inflati complevit murmure buxi, perque leves domitis invecta leonibus auras "inrita sacrilega iactas incendia dextra, Turne!"
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 63:4)
quae sibi promissae sensit rata signa rapinae innixusque hastae pressos temone cruento impavidus conscendit equos Gradivus et ictu verberis increpuit pronusque per aera lapsus constitit in summo nemorosi colle Palati reddentemque suo non regia iura Quiriti abstulit Iliaden:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 14권 93:2)
cunctane in aequoreos abierunt irrita ventos?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 811)
barbara pars laeva est avidaeque adsueta rapinae, quam cruor et caedes bellaque semper habent, cumque sit hibernis agitatum fluctibus aequor, pectora sunt ipso turbidiora mari.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 1111)
Aliquorum ex iis conatus alias productionis formas creandi, maiore varietate definitas, in vanum irritumque recidunt propter difficultates ad mercatus regionales et globales accedendi vel ob substructionem venditionis et rei vectoriae magnis societatibus inservientem.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 169:4)
esto, matris enim ex utero quod destrueretur habebat, sed quod morte brevi materna ex parte solutum est maiestate Patris vivum lux tertia reddit, vidisti angelicis comitatum coetibus alte ire meum, cuius servor munimine, templum, illius aeternae suspendunt culmina portae, ac per inacccssas scalarum gloria turres tollitur et gradibus lucet via candida summis, at tua congcstae tumulant holocausta ruinae, quid mereare Titus docuit, docuere rapinis Pompeianae acies, quibus exstirpata per omnes terrarum pelagique plagas tua membra feruntur.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3169)
omne quod est gestum notus auferat inritus, aurae dispergant tenues, sit fabula quod sumus omnes, et quid agit Christus si me non suscipit?
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3339)
hunc, quem latebra et obstetrix et virgo feta et cunulae, et inbecilla infantia, regem dederunt gentibus, peccator intueberis celsum coruscis nubibus, deiectus ipse et inritis plangens reatum fletibus, cum vasta signum bucina terris cremandis miserit, et scissus axis cardinem mundi ruentis solverit.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus VIII Kal. Ianuarias27)
sed dextra inpatiens vulneris inritos oris rhetorici depulit halitus;
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 1권18)
mox patre deterior silvosi habitator Olympi Iuppiter incesta spurcavit labe Lacaenas, nunc bove subvectam rapiens ad crimen amatam, nunc tener ac pluma levior blandosque susurros in morem recinens suave inmorientis oloris, capta quibus volucrem virguncula ferret amorem, nunc foribus surdis, sera quas vel pessulus artis firmarat cuneis, per tectum dives amator imbricibus ruptis undantis desuper auri infundens pluviam gremio excipientis amicae, armigero modo sordidulam curante rapinam conpressu inmundo miserum adficiens catamitum, pelice iam puero magis indignante sorore, haec causa est et origo mali, quod saecla vetusto hospite regnante crudus stupor aurea finxit, quodque novo ingenio versutus Iuppiter astus multiplices variosque dolos texebat, ut illum, vertere cum vellet pellem faciemque, putarent esse bovem, praedari aquilam, concumbere cycnum, et nummos fieri et gremium penetrare puellae, nam quid rusticitas non crederet indomitorum stulta virum, pecudes inter ritusque ferinos dedere sueta animum diae rationis egenum?
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 1권41)
"quid, miles, propriis diffisus viribus aptas inrita femineae tibimet solacia formae?"
(프루덴티우스, Contra Symmachum, 2권, section 210)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION