살아있는 라틴어 : 문장 검색

humanaeque memor sortis, quae tollit eosdem et premit, incertas ipse verere vices.

fas quoque ab ore freti longaeque Propontidos undis huc aliquem certo vela dedisse Noto - quisquis is est, memori rumorem voce referre et fieri famae parsque gradusque potest.

Magna minorque ferae, quarum regis altera Graias, altera Sidonias, utraque sicca, rates, omnia cum summo positae videatis in axe, et maris occiduas non subeatis aquas, aetheriamque suis cingens amplexibus arcem vester ab intacta circulus extet humo, aspicite illa, precor, quae non bene moenia quondam dicitur Iliades transiluisse Remus, inque meam nitidos dominam convertite vultus, sitque memor nostri necne, referte mihi.

crede, quod est et vis, ac desine tuta vereri, deque fide certa sit tibi certa fides, quodque polo fixae nequeunt tibi dicere flammae, non mentitura tu tibi voce refer, esse tui memorem, de qua tibi maxima cura est, quodque potest, secum nomen habere tuum vultibus illa tuis tamquam praesentis inhaeret, teque remota procul, si modo vivit, amat.

ne noceam grato vereor tibi carmine, neve intempestivus nominis obstet honor, quod licet (et tutum est) intra tua pectora gaude meque tui memorem teque fuisse pium, utque facis, remis ad opem luctare ferendam, dum veniat placido mollior aura deo;

sed dedimus poenas, Scythicique in finibus Histri ille pharetrati lusor Amoris abest, quod superest, animos ad publica carmina flexi, et memores iussi nominis esse mei.

sic altera degravet ulmum vitis et incluso plena sit uva inero, sic tibi cum Bacchis Satyrorum gnava iuventus adsit, et attonito non taceare sono, ossa bipenniferi sic sint male pressa Lycurgi, impia nec poena Pentheos umbra vacet, sic micet aeternum vicinaque sidera vincat coniugis in caelo clara corona tuae . huc ades et casus releves, pulcherrime, nostros, unum de numero me memor esse tuo.

quam sibi praestiteris, qua consolatus amicum sis ope, solandus cum simul ipse fores, pro quibus affirmat fore se memoremque piumque, sive diem videat sive tegatur humo, per caput ipse suum solitus iurare tuumque, quod scio non illi vilius esse suo.

te canerem solum, meriti memor, inque libellis crevisset sine te pagina nulla meis.

hoc quoque, quod memores possumus esse, tuum est.

ne tamen officio memoris laedaris amici, parebo iussis - parce timere - tuis.

Conspicitur sic quomodo fides, memoria futuri, arte cum spe coniungatur.

non se silvestris olivi surculus exultans alieno stipite iactat, sed monet ut generis proprii memor unguine amaro contristare comas desuescas, stirpe nec imo invideas missis in celsa cacumina virgis, blasphemas Dominum, gens ingratissima, Christum.

quid diversa Dei memorem facta inclyta Christi?

nullus bibendi, nemo vescendi memor, ieiuna mensas pubis omnis liquerat: