라틴어 문장 검색

Nam quia numquam fas fuit Aegyptiis pecudibus aut sanguine sed precibus et ture solo placare deos, his autem duobus advenis hostiae erant ex more mactandae:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, VII. 15:2)
sed peractis cuiusque mensis feriis locum diebus advenis fecit:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XIV. 9:2)
Unde non unius generis sed omnium pecorum pastor canitur, ut apud Homerum Neptuno dicente:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 44:1)
Atque idem apud eundem poetam equarum pastor significatur, ut ait:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 44:3)
Praeterea aedes, ut ovium pastoris, sunt apud Camirenses Ἐπιμηλίου, apud Naxios Ποιμνίου· itemque deus ἀρνοκόμης colitur, et apud Lesbios Ναπαῖος:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 45:1)
et multa sunt cognomina per diversas civitates ad dei pastoris officium tendentia.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 45:2)
Quapropter universi pecoris antistes et vere pastor agnoscitur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 45:3)
Caelitum camilla, expectata advenis, salve hospita Romani quoque pueros et puellas nobiles et investes camillos et camillas appellant, flaminicarum et flaminum praeministros.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, VIII. 7:2)
— Et nostris inluserit advena regnis?
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, III. 7:2)
Advena nostri, Quod numquam veriti sumus, ut possessor agelli Diceret:
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, VI. 7:4)
— Qualis coniecta cerva sagitta, Quam procul incautam nemora inter Cresia fixit Pastor agens telis, liquitque volatile ferrum Nescius:
(Macrobii Saturnalia, Liber V, VI. 9:1)
In segetem veluti cum flamma furentibus Austris Incidit, aut rapidus montano flumine torrens Sternit agros, sternit sata laeta boumque labores, Praecipitesque trahit silvas, stupet incscius alto Accipiens sonitum saxi de vertice pastor.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, XIII. 12:1)
Pastorem, Tityre, pingues Pascere oportet oves, deductum dicere carmen.
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, IV. 12:1)
Nam et ferrum cum tactu sit frigidum, — ψυχρὸν δ’ ἕλε χαλκὸν ὀδοῦσιν, si tamen solem pertulerit, concalescit, et calor advena nativum frigus expellit.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VI. 2:2)
remoto igitur per flatum calore restat ut advenam sensum frigoris praestet agitatus.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, VIII. 15:5)

SEARCH

MENU NAVIGATION