라틴어 문장 검색

Hic enim causas cernere promptum est,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, X 17:1)
ea uero sunt quae primae propinqua diuinitati stabiliter fixa fatalis ordinem mobilitatis excedunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 3:2)
Laeta uero magnum bonis argumentum loquuntur, quid de huius modi felicitate debeant iudicare quam famulari saepe improbis cernant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:11)
Pura sollers cernere mente,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 2:1)
Cetera cernens sidera mergi
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 11:1)
Poma cernenti rapuit draconi
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 17:1)
Quae tamen ille ab aeterno cuncta prospiciens prouidentiae cernit intuitus et suis quaeque meritis praedestinata disponit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, III 1:13)
Uno mentis cernit in ictu;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IV 12:1)
An cum mentem cerneret altam
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VI 20:1)
Cernens omnia notio?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, VIII 17:1)
Ad haec si ratio contra respondeat se quidem et quod sensibile et quod imaginabile sit in uniuersitatis ratione conspicere, illa uero ad uniuersitatis cognitionem aspirare non posse quoniam eorum notio corporales figuras non posset excedere, de rerum uero cognitione firmiori potius perfectiorique iudicio esse credendum:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 2:4)
Num enim quae praesentia cernis aliquam eis necessitatem tuus addit intuitus?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:5)
— Atqui si est diuini humanique praesentis digna collatio, uti uos uestro hoc temporario praesenti quaedam uidetis ita ille omnia suo cernit aeterno.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 3:7)
Magna uobis est, si dissimulare non uultis, necessitas indicta probitatis cum ante oculos agitis iudicis cuncta cernentis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 4:25)
Item, virtus finita non potest facere durationem infinitam, quia duratio non excedit virtutem facientem ipsam;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 4:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION