라틴어 문장 검색

— Memini, inquam, me inscitiam meam fuisse confessum, sed quid afferas, licet iam prospiciam, planius tamen ex te audire desidero.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 1:8)
— Uehementer assentior, inquam, et id te paulo ante dicturam tenui licet suspicione prospexi.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:13)
iam enim, ut arbitror, uigilantius ad cernenda uera oculos deducis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:15)
Cernes tyrannos exsules.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, II 30:1)
Ergo cum caput tot unum cernas ferre tyrannos,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, IV 9:1)
extra ne quaesieris ultorem, tu te ipse in deteriora trusisti ueluti, si uicibus sordidam humum caelumque respicias, cunctis extra cessantibus ipsa cernendi ratione nunc caeno nunc sideribus interesse uidearis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 6:5)
Hic enim causas cernere promptum est,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, X 17:1)
Sicut enim artifex faciendae rei formam mente praecipiens mouet operis effectum et quod simpliciter praesentarieque prospexerat per temporales ordines ducit, ita deus prouidentia quidem singulariter stabiliterque facienda disponit, fato uero haec ipsa quae disposuit multipliciter ac temporaliter amministrat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 2:10)
Laeta uero magnum bonis argumentum loquuntur, quid de huius modi felicitate debeant iudicare quam famulari saepe improbis cernant.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 7:11)
Pura sollers cernere mente,
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 2:1)
Cetera cernens sidera mergi
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XII 11:1)
Poma cernenti rapuit draconi
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIV 17:1)
Uno mentis cernit in ictu;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IV 12:1)
Nam si cuncta prospicit deus neque falli ullo modo potest, euenire necesse est quod prouidentia futurum esse praeuiderit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 1:6)
Aiunt enim non ideo quid esse euenturum quoniam id prouidentia futurum esse prospexerit, sed e contrario potius quoniam quid futurum est id diuinam prouidentiam latere non posse eoque modo necessarium hoc in contrariam relabi partem.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, V 2:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION