라틴어 문장 검색

et haec ipsa non verniliter nec ea figura, qua quidam reiciunt, quae magis ad se volunt adtrahere.
(세네카, 행복론, Liber II 43:6)
Nec enim ideo beneficium novum reicere debeo, quia nondum prius reddidi.
(세네카, 행복론, Liber IV 190:3)
reiciendi genus est protinus aliud in vicem mittere et munus munere expungere.
(세네카, 행복론, Liber IV 192:4)
non est malus denarius, quem barbarus et ignarus formae publicae reiecit.
(세네카, 행복론, Liber V 121:4)
non tamen ideo illis beneficium debemus, quod perniciosa illorum consilia fortuna deflexit in melius.
(세네카, 행복론, Liber VI 35:3)
Adulescentibus quoque ac iam potentibus sui, si remedia metu aut intemperantia reiciunt, vis adhibetur ac severitas.
(세네카, 행복론, Liber VI 115:1)
Itaque cum C. Caesar illi ducenta donaret, ridens reiecit ne dignam quidem summam iudicans, qua non accepta gloriaretur.
(세네카, 행복론, Liber VII 61:1)
Tenebris et solitu- dini familiarissima, ne ad fratrem quidem respiciens, carmina celebrandae Marcelli memoriae composita aliosque studiorum honores reiecit et aures suas adversus omne solacium clusit.
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 14:6)
volup- tates honestas, permissas, tamquam parum decoras fortunae tuae reicies ;
(세네카, De Consolatione ad Marciam, L. Annaei Senecae dialogorum Liber VI: ad Marciam, De Consolatione 18:5)
Quis enim traditus dolori et furens non primam reiecit verecundiam ?
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 38:1)
etiam cum incidit, reiciatur.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 72:4)
in recta quid deflectis errantem gradum?
(세네카, Phoenissae 5:1)
Corruptissimam rem omnium quae umquam dictae sunt ex quo homines diserti insanire coeperunt, putabant Dorionis esse in metaphrasi dictam Homeri, cum excaecatus Cyclops saxum in mare reiecit Haec quomodo ex corruptis eo perueniant, ut et magna et tamen sana sint, aiebat Maecenas apud Vergilium intellegi posse.
(세네카, Suasoriae, chapter 1 12:2)
num reiecto
(세네카, Thyestes 825:1)
contra, reiecto quae libera vadit amictu, custodum et nullo saepta timore, placet?
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 2권, poem 239)

SEARCH

MENU NAVIGATION