라틴어 문장 검색

sic ubi navales miscet super aequora pugnas contempto Bellona mari, si forte benigna tempestas, sibi quisque cavent, ensesque recondit mors alia, et socii pacem fecere timores, talis erat campo belli fluitantis imago, sive laborantes concepto flamine terrae ventorum rabiem et clusum eiecere furorem, exedit seu putre solum carpsitque ferendo unda latens, sive hae volventis machina caeli incubuit, sive omne fretum Neptunia movit cuspis et extremas gravius mare torsit in oras, seu vati datus ille fragor, seu terra minata est fratribus:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 7권385)
saepe ignari perimuntque caduntque.
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 8권175)
"licet ecce peremptos ulcisci socios maestamque rependere noctem."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 8권296)
surgentem dextra Capetum vulnusque minantem sorbebat rapidus nodato gurgite vertex;
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 9권127)
"stant circum subiti proceres, ut quisque perempto proximus, et magnis loca desolata tuentur regibus haud laeti seque huc crevisse dolentes, non secus amisso medium cum praeside puppis fregit iter, subit ad vidui moderamina clavi aut laterum custos, aut quem penes obvia ponto prora fuit:"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권62)
"nullane post manes regis tibi cura perempti, clare Dyma, teneant quem iam fortasse volucres Thebanique canes?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권150)
nee iam aut Oeniden aut Hippomedonta peremptos aut vatem Pelopea phalanx aut Areada credunt:
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권337)
"nimirum Martius anguis, quaeque novis proavum tellus effloruit armis - hinc animi tristes nimiusque in pectore Mavors, et de matre nihil, sponte en ultroque peremptus inrumpis maestas Fatis nolentibus umbras."
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 10권365)
"funusne peremptis speratis cineremque viris?"
(스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, Thebais, 12권63)
Qui cum mox undique gladiis inpeteretur, in ipso tumultu etiam alium de militibus, cui nomen erat Fordheri, sica nefanda peremit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. IX. 2:10)
Sed dicito mihi, quid mercedis dare uelis ei, siqui sit, qui his te meroribus absoluat, et Redualdo suadeat, ut nec ipse tibi aliquid mali faciat, nec tuis te hostibus perimendum tradat.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. XII. 2:7)
Nec mora, utrumque rex Brettonum Ceadualla impia manu, sed iusta ultione peremit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. I. 1:6)
Nam cum armis et hostibus circumseptus iamiamque uideret se esse perimendum, orauit pro animabus exercitus sui.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XII.15)
quin potius, ingrauescentibus causis dissensionum, miserrima hunc caede peremit.
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER TERTIUS., CAP. XIV. 1:3)
Anno DCCLVII, Aedilbaldus rex Merciorum a suis tutoribus nocte morte fraudulenta miserabiliter peremptus occubuit;
(베다 베네라빌리스, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, [BAEDAE CONTINUATIO.]39)

SEARCH

MENU NAVIGATION