도구

도구

라틴어 문장 검색

Hanc nempe amicitiam prudentia dirigit, iustitia regit, fortitudo custodit, temperantia moderatur.
(DE AMICITIA, CAPUT III. Amicitia triplex: carnalis, mundialis, spiritualis et vera. 1:6)
Nec tantum sibi sufficit ipse, sed et omnium rerum sufficientia ipse est, dans aliis esse, et aliis sentire, aliis insuper et sapere, ipse omnium existentium causa, omnium sentientium vita, omnium intellegentium sapientia.
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:7)
Qui vero stultus est, sapiens non est;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:15)
ibi eius iucunda mihi verba sic sapiunt, ut vel ego videar cum eo ad meliora transisse;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 3:21)
"Amicus", ait Sapiens, "medicamentum vitae est" (Eccli.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:4)
Non verearis, fili, quoniam tanta restant adhuc de amicitiae bono dicenda, quae si quislibet sapiens prosequeretur, nos nihil dixisse putares.
(DE AMICITIA, CAPUT V. De amicitiae fructibus. 2:37)
Ita ne in te, sine tua magna sollicitudine, aut prudentia contra errores, aut temperantia contra libidines, aut iustitia contra malitiam, aut fortitudo contra ignaviam pugnat?
(DE AMICITIA, CAPUT VIII. Amicitiae sunt et naevi. An ideo abnuenda. 1:25)
"Vides", inquit Sapiens, "hominem promptulum ad loquendum;
(DE AMICITIA, CAPUT XIV. Qui minus idonei ad amicitiam. 1:13)
Nisi igitur et tu hunc ipsum in alium transferas affectum, gratis amicum diligens, eo quod per se carus tibi videatur amicus, quid vera sapiat amicitia non poteris.
(DE AMICITIA, CAPUT XX. Intentio. 1:18)
Sed quia oculi sapientis in capite eius, si nos sumus membra et Christus caput, faciamus quod ait propheta:
(DE AMICITIA, CAPUT XXV. Amicitiae lex in petendis et dandis. 2:9)
Felicissimam vitam, ait Sapiens, ducerent homines, si duo haec verba de medio tollerentur, meum et tuum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXV. Amicitiae lex in petendis et dandis. 2:26)
Pacis alumpna mouet primos Concordia gressus, Et pleno cuncta perfundens Copia cornu, Et Fauor, et multo perfusa fauore Iuuentus, Et Risus nostre proscribens nubila mentis, Et Pudor, et certo contenta Modestia fine, Et Racio, mensura boni, quam semper adherens Felici gressu felix comitatur Honestas, Et Decus, et cuncta trutinans Prudentia libra, Et Pietas, et uera Fides, que fraudis in umbra Nobis ypocritum mentiri nescit amorem, Et uirtus que spargit opes, que munera fundit, Quam penes ignorat ignauam gaza quietem Nec dormire potest thesauri massa sepulti, Sed mutat uarios tociens peregrina magistros.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 6:1)
"Nil nisi diuinum sapit hec sentencia, tanti Prouida consilii, que sic racionis in igne Decoquitur quod nulla manent uestigia fecis.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:1)
Trans hominem mens ista sapit, condita sapore Diuine mentis, de cuius fonte profundo Riuulus emanat, animi discrecio uestri.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER PRIMUS 34:3)
Non tamen inficior uterine uerba sororis, Que tanti limam sapiunt examinis, immo Verius hec eadem possunt examina dici, Cum nostrum fateatur opus nostramque requirat Incudem, fluitans humane machina molis.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, LIBER SECUNDUS 6:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION