도구

도구

라틴어 문장 검색

et pertransiit usque ad fines terrae et accepit spolia multitudinis gentium, et siluit terra in conspectu eius, et exaltatum est et elevatum est cor eius.
(불가타 성경, 마카베오기 상권, 1장3)
Et siluit terra Iudae dies paucos.
(불가타 성경, 마카베오기 상권, 7장50)
Et narraverunt regi, quae fecit Ionathas, ut vituperarent eum; et tacuit rex.
(불가타 성경, 마카베오기 상권, 11장5)
venit ad regem Demetrium, centesimo quinquagesimo primo anno, offerens ei coronam auream et palmam, super haec et thallos, qui templi esse videbantur; et ipsa quidem die siluit.
(불가타 성경, 마카베오기 하권, 14장4)
Haec dum mecum tacitus ipse reputarem querimoniamque lacrimabilem stili officio signarem astitisse mihi supra uerticem uisa est mulier reuerendi admodum uultus, oculis ardentibus et ultra communem hominum ualentiam perspicacibus, colore uiuido atque inexhausti uigoris, quamuis ita aeui plena foret ut nullo modo nostrae crederetur aetatis, statura discretionis ambiguae.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, II 1:1)
At ego, cuius acies lacrimis mersa caligaret nec dinoscere possem quaenam haec esset mulier tam imperiosae auctoritatis, obstupui uisuque in terram defixo quidnam deinceps esset actura exspectare tacitus coepi.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, II 2:7)
Quid taces?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IV 1:6)
Pudore an stupore siluisti?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IV 1:7)
Cumque me non modo tacitum sed elinguem prorsus mutumque uidisset, ammouit pectori meo leniter manum et:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, IV 1:9)
Taceo quod desolatum parente summorum te uirorum cura suscepit delectusque in affinitatem principum ciuitatis, quod pretiosissimum propinquitatis genus est, prius carus quam proximus esse coepisti.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:12)
Tunc classica saeua tacebant
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, X 16:1)
‘intellexeram’, inquit, ‘si tacuisses’.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XIII 2:14)
sensi, inquit, cum uerba nostra tacitus attentusque rapiebas, eumque tuae mentis habitum uel exspectaui uel, quod est uerius, ipsa perfeci;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, I 1:6)
Taceo, quod naturae minimum, quod auaritiae nihil satis est. Quare si opes nec summouere indigentiam possunt et ipsae suam faciunt, quid est quod eas sufficientiam praestare credatis?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:36)
Mediisque eorum praesidiis cum essent, cum quaereretur qui essent unus ex nostris respondit, ut sileat verbum facere:
(카이사르, 히스파니아 전기 3:15)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION