도구

도구

라틴어 문장 검색

Scribis te absentia mea non mediocriter affici unumque habere solacium, quod pro me libellos meos teneas, saepe etiam in vestigio meo colloces.
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 7 1:1)
Possem gloriari non gemitum mihi, non vocem parum fortem in tantis periculis excidisse, nisi me cum omnibus, omnia mecum perire misero, magno tamen mortalitatis solacio credidissem.
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 20 17:1)
Aestima tu, quae vita mea sit, cui requies in labore, in miseria curisque solacium.
(소 플리니우스, 편지들, 7권, letter 5 2:1)
Ego solacium relegatarum, ego ultor reversarum;
(소 플리니우스, 편지들, 7권, letter 19 10:4)
Habet quidem Macrinus grande solacium, quod tantum bonum tam diu tenuit, sed hinc magis exacerbatur quod amisit;
(소 플리니우스, 편지들, 8권, letter 5 2:1)
Sed quamquam his solaciis acquiescam, debilitor et frangor eadem illa humanitate, quae me ut hoc ipsum permitterem induxit.
(소 플리니우스, 편지들, 8권, letter 16 3:1)
Et gaudium mihi et solacium in litteris, nihilque tam laetum quod his laetius, tam triste quod non per has minus triste.
(소 플리니우스, 편지들, 8권, letter 19 1:1)
reddita confusae nuper solacia menti auxilium nostris spemque tulere malis, utque Machaoniis Poeantius artibus heros lenito medicam vulnere sensit opem, sic ego mente iacens et acerbo saucius ictu admonitu coepi fortior esse tuo, et iam deficiens sic ad tua verba revixi, ut solet infuso vena redire mero.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 32)
tecum tunc aberant aegrae solacia mentis, magnaque pars animi consiliique mei.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 67)
ille etiam vires corpus habere facit, sustineas ut onus, nitendum vertice pleno est, aut, flecti nervos si patiere, cades, spes quoque posse mora mitescere principis iram, vivere ne nolim deficiamque, cavet, nec vos parva datis pauci solacia nobis, quorum spectata est per mala nostra fides, coepta tene, quaeso, neque in aequore desere navem, meque simul serva iudiciumque tuum.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 2권, poem 747)
grande voco meritum maestae solacia mentis, cum pariter nobis illa tibique dares, sponte quidem per seque mea est laudabilis uxor, admonitu melior fit tamen illa tuo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 2권, poem 115)
nam quia nec vinum, nec me tenet alea fallax, per quae clam tacitum tempus abire solet, nec me, quod cuperem, si per fera bella liceret, oblectat cultu terra novata suo, quid, nisi Pierides, solacia frigida, restant, non bene de nobis quae meruere deae?
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 4권, poem 218)
temporis officium est solacia dicere certi, dum dolor in cursu est et petit aeger opem.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 4권, poem 119)
esse duos iuvenes, firma adiumenta parentis, qui dederint animi pignora certa sui.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, 4권, poem 1321)
intactae fueratis aves, solacia ruris, adsuetum silvis innocuumque genus, quae facitis nidos et plumis ova fovetis et facili dulces editis ore modos;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 행사력, 1권248)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION