라틴어 문장 검색

ἐποχη`ν vestram de re Cani [deliberationis] probo.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER QVINTVS DECIMVS AD ATTICVM, letter 21 4:1)
sed amabo te, mi Attice, (videsne quam blande?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER SEXTVS DECIMVS AD ATTICVM, letter 2 5:1)
nobile autem genus canum illud scimus esse, sed pro sua quisque facultate parat a quibus lanietur, eamque optumam illi esse censent sepulturam.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 1권 107:6)
itaque illius verae elegantisque philosophiae, quae ducta a Socrate in Peripateticis adhuc permansit et idem alio modo dicentibus Stoicis, cum Academici eorum controversias disceptarent, nulla fere sunt aut pauca admodum Latina monumenta sive propter magnitudinem rerum occupationemque hominum, sive etiam quod imperitis ea probari posse non arbitrabantur, cum interim illis silentibus C. Amafinius extitit dicens, cuius libris editis commota multitudo contulit se ad eam potissimum disciplinam, sive quod erat cognitu perfacilis, sive quod invitabantur inlecebris blandis voluptatis, sive etiam, quia nihil erat prolatum melius, illud quod erat tenebant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 4권 6:1)
"Nilne pudet capiti non posse pericula cano pellere, quin tepidum hoc optes audire decenter?"
(페르시우스, 풍자, satire 157)
quin tu igitur, summa nequiquam pelle decorus, ante diem blando caudam iactare popello desinis, Anticyras melior sorbere meracas?
(페르시우스, 풍자, satire 49)
Cum primum pavido custos mihi purpura cessit bullaque subcinctis Laribus donata pependit, cum blandi comites totaque impune Subura permisit sparsisse oculos iam candidus umbo, cumque iter ambiguum est et vitae nescius error diducit trepidas ramosa in compita mentes, me tibi supposui.
(페르시우스, 풍자, satire 511)
Ecce autem, ego dum cum ventis litigo, intravit pinacothecam senex canus, exercitati vultus et qui videretur nescio quid magnum promittere, sed cultu non proinde speciosus, ut facile appareret eum ex hac nota litteratum esse, quos odisse divites solent.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 83:13)
Immo ni deus quidam humanarum rerum arbiter pendenti puero excussisset indicium, elusus circa popinas errarem . . . Giton longe blandior quam ego, primum araneis oleo madentibus vulnus, quod in supercilio factum erat, coartavit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 98:13)
Has inter sedes Ditis pater extulit ora bustorum flammis et cana sparsa favilla, ac tali volucrem Fortunam voce lacessit:
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 120:7)
hunc nive dura claudit hiemps canoque ad sidera vertice tollit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 122:14)
Prima quidem glacies et cana vincta pruina non pugnavit humus mitique horrore quievit.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 123:2)
" Itaque oratione blandissima plenus rogo inquam numquid illa, quae me amat, tu es?
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 126:11)
Nunc erat a torva submittere cornua fronte, nunc pluma canos dissimulare tuos.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 126:27)
Delectata illa risit tam blandum, ut videretur mihi plenum os extra nubem luna proferre.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 127:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION