도구

도구

라틴어 문장 검색

Sed propter quod cetera optantur beatitudinem esse concessimus;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:21)
— Sed omne quod bonum est boni participatione bonum esse concedis, an minime?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:12)
— Ita est. — Oportet igitur idem esse unum atque bonum simili ratione concedas;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:13)
si priora, inquit, concessa respicias, ne illud quidem longius aberit quin recorderis quod te dudum nescire confessus es. — Quid?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 1:5)
— Quodsi conetur, ait, num tandem proficiet quicquam aduersus eum quem iure beatitudinis potentissimum esse concessimus?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 2:24)
Ex his enim quae concesserim bonos quidem potentes, malos uero esse necesse est imbecilles.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 2:14)
Nam uti cadauer hominem mortuum dixeris, simpliciter uero hominem appellare non possis, ita uitiosos malos quidem esse concesserim, sed esse absolute nequeam confiteri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 3:5)
mira quidem, inquam, et concessu difficilis inlatio, sed his eam quae prius concessa sunt nimium conuenire cognosco.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 1:17)
alioquin concessis praecedentibus nihil prorsus est quod de inlatione causetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 2:2)
bonos, inquit, esse felices, malos uero miseros nonne concessimus?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, VII 3:3)
Qui cum saepe bonis iucunda, malis aspera contraque bonis dura tribuat, malis optata concedat, nisi causa deprehenditur, quid est quod a fortuitis casibus differre uideatur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, IX 1:9)
Sed concedamus ut aliquis possit bonos malosque discernere;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XI 5:1)
— Ex his enim, ait, quae concessa sunt euenit eorum quidem qui uel sunt uel in possessione uel in prouectu uel in adeptione uirtutis omnem quaecumque sit bonam, in improbitate uero manentibus omnem pessimam esse fortunam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, XIII 1:30)
quod nullus artifex potest aliquid causare, concedere vel negare nisi ex principiis suae scientiae.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 43:2)
Veritatem tamen illam quam ex suis principiis causare non potest nec scire, quae tamen contrariatur suis principiis et destruit suam scientiam, negare debet, quia sicut consequens ex principiis est concedendum, sic repugnans est negandum:
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 7 52:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION