도구

도구

라틴어 문장 검색

tarda sit illa dies et nostro serior aevo, qua caput Augustum, quem temperat, orbe relicto accedat caelo faveatque precantibus absens!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 15권 75:7)
nam modo purpureo vires capit Eurus ab ortu, nunc Zephyrus sero vespere missus adest, nunc sicca gelidus Boreas bacchatur ab Arcto, nunc Notus adversa proelia fronte gerit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 218)
seu stupor huic studio sive est insania nomen, omnis ab hac cura cura levata mea est, saepe ego nimbosis dubius iactabar ab Haedis, saepe minax Steropes sidere pontus erat, fuscabatque diem custos Atlantidos Ursae, aut Hyadas seris hauserat Auster aquis, saepe maris pars intus erat, tamen ipse trementi carmina ducebam qualiacumque manu.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 114)
sera redundavit veteris vindicta libelli, distat et a meriti tempore poena sui.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 2권, poem 1240)
haec domini fortuna mei est, ut debeat illam infelix nullis dissimulare iocis, id quoque, quod viridi quondam male lusit in aevo, heu nimium sero damnat et odit opus!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 3권, poem 15)
is quoque iam serum referet veteremque triumphum:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 222)
Si licet et pateris, nomen facinusque tacebo, et tua Lethaeis acta dabuntur aquis, nostraque vincetur lacrimis clementia seris, fac modo te pateat paenituisse tui;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 91)
ultima, quae mecum seros permansit in annos;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 4권, poem 1039)
te praesens mitem nosset, te serior aetas, scripta vetustatem si modo nostra ferunt, nec tibi cessaret doctus bene dicere lector:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 94)
193. Quidquid est, si hinc tolerabilis progressus novas crescendi rationes secum feret, illinc, coram avido inconsideratoque incremento, quod multa per decennia est productum, est cogitandum de remorando gradu, quibusdam rationabilibus finibus ponendis, vel retrocedendo, antequam nimis sero sit.
(교황, 프란치스코, 회칙, 찬미받으소서 247:1)
qui, si Pater olim non fuit, et serum genuit post tempora Natum, fit novus, inque novum ius proficit, absit, ut umquam plenus proficiat, qui non eget incremento.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 390)
ipsa quidem sincera fuit dum conditur olim, quae collata rudem fecit viviscere limum, utpote de liquido naturae semine primos accipiens habitus superoque expressa sereno, sed mox, ut gravido iussa est innectier arvo, suavibus inlecebris nimium blandita refrixit deque volutabris pretiosum polluit ignem, dum transgressa Dei positum fas inproba calcat, haec prima est natura animae, sic condita simplex decidit in vitium per sordida foedera carnis, exim tincta malo peccamine principis Adae infecit genus omne hominum quod pullulat inde, et tenet ingenitas animarum infantia in ortu primi hominis maculas, nec quisquam nascitur insons.
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3298)
post solis ortum fulgidi serum est cubile spernere, ni parte noctis addita tempus labori adieceris.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ad Galli cantum7)
oblita lactis iam vieto in pectore matris tetendit serus infans ubera, nec ante partu de senili effusus est quam praedicaret virginem plenam Deo.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ieiunantium15)
post in patentes ille solitudines, amictus hirtis bestiarum pellibus saetisve tectus hispida et lanugine, secessit, horrens inquinari et pollui contaminatis oppidorum moribus, illic dicata parcus abstinentia potum cibumque vir severae industriae in usque serum respuebat vesperum, rarum lucustis et favorum agrestium liquore pastum corpori suetus dare.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus ieiunantium16)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION