라틴어 문장 검색

Illud attingi non oportet, ne sine effectus spe distentio oriatur nervorum, et ex ea mortis periculum sit:
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, VIII De aurium morbis qui manu et scalpello curantur. 2:1)
Oportet in utrolibet candens ferramentum gingivis admovere, ut attingat leviter, non insidat.
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XII De oris vitiis, quae manu, et ferro curantur. 2:3)
quod fere consistit in tunica, doloresque magnos movet.
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XII De oris vitiis, quae manu, et ferro curantur. 12:2)
Nam modo inter summam et mediam, modo inter mediam et imam consistit.
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XVIII De testiculorum morbis. 6:6)
Ac, si vitium in proximo est, mediam tunicam attingi non oportet:
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XIX De testiculorum curationibus, et primo de incisione, et curatione inguinis vel scroti. 7:1)
ab interiore asper, qua calculum attingit.
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XXVI De mingendi difficultate, et curatione. 15:5)
Si nervi est, attingi non debet;
(켈수스, 의학에 관하여, 7권, XXXII De digitis cohaerentibus, et curvatis. 1:7)
Nam quod Hippocrates dixit, vertebra in exteriorem partem prolapsa, pronum hominem collocandum esse, et extendendum, tum calce aliquem super ipsum os debere consistere, et id intus impellere:
(켈수스, 의학에 관하여, 8권, XIV De spina luxata. 3:1)
Sic brachium deligatum super scalae gallinariae gradum trajicitur ita alte, ut consistere homo ipse non possit;
(켈수스, 의학에 관하여, 8권, XV De humero luxato. 5:1)
ubi consistit, calx hic quoque terram non contingit.
(켈수스, 의학에 관하여, 8권, XX De femore luxato. 3:6)
ac veluti caveant ne qua consistere virtus possit pura loco, cunctas hoc ore laborant incestare vias.
(클라우디아누스, In Eutropium, Liber Posterior 2:49)
Pars Phrygiae, Scythicis quaecumque Trionibus alget proxima, Bithynos, solem quae condit, Ionas, quae levat, attingit Galatas.
(클라우디아누스, In Eutropium, Liber Posterior 2:148)
necdum Cinyphias exercitus attigit oras:
(클라우디아누스, De Bello Gildonico 1:7)
attigit ut tandem caelum genibusque Tonantis procubuit, tales orditur maesta querellas:
(클라우디아누스, De Bello Gildonico 1:20)
sic armenta boum, vastis quae turbida silvis sparsit hiems, cantus ac sibila nota magistri certatim repetunt et avitae pascua vallis inque vicem se voce regunt gaudentque fideles reddere mugitus et, qua sonus attigit aurem, rara per obscuras adparent cornua frondes.
(클라우디아누스, De Bello Gothico 2:153)

SEARCH

MENU NAVIGATION