라틴어 문장 검색

Ad huius igitur extremitatis signum pedes huius animalis electi sunt, quod et terrenum esset et tamen semper peteret alta pascendo, sicut sol, vel cum radios superne demittit in terras vel cum se recolligit, in montibus visitur.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXII. 6:1)
Namque simulachrum Adad insigne cernitur radiis inclinatis, quibus monstratur vim caeli in radiis esse solis qui demittuntur in terram.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIII. 19:2)
cumque accessisset ad sellam, demissa in fundam pauperem manu paucos denarios protulit quos principi daret:
(Macrobii Saturnalia, Liber II, IV. 31:5)
Praeterea tum sedenti in transenna demissum Victoriae simulachrum cum machinato strepitu tonitruum coronam ei inponebat, tum venienti ture quasi deo supplicabatur.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XIII. 8:2)
Tunc regina adridens fialam poposcit, cui aceti nonnihil acris infudit atque illuc unionem demptum ex aure altera festinabunda demisit, eumque mature dissolutum, uti natura est eius lapidis, absorbuit:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, XVII. 17:1)
Demissae aures, incertus ibidem Sudor, et ille quidem morituris frigidus.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, I. 3:3)
— Quem falsa sub proditione Pelasgi Insontem infando indicio, quia bella vetabat, Demisere neci.
(Macrobii Saturnalia, Liber IV, IV. 5:3)
Tum lateri atque humeris Tegeaeum subligat ensem, Demissa ab laeva pantherae terga retorquens.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, VIII. 6:3)
Mater Euryali ad dirum nuntium, ut excussos de manibus radios et pensa demitteret, ut per muros et virorum agmina ululans et comam scissa decurreret, ut effunderet dolorem in lamentationum querelas, totum de Andromache sumpsit lamentante mortem mariti.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, IX. 12:1)
Purpureus veluti cum flos succisus aratro Languescit moriens, lassove papavera collo Demisere caput, pluvia cum forte gravantur.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, X. 13:1)
Demissae aures, incertus ibidem Sudor, et ille quidem morituris frigidus;
(Macrobii Saturnalia, Liber VI, II. 10:3)
Inferius vero demissum intestinis adiacentibus inseritur, et inde via est egerendis.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, IV. 17:5)
Aristoteles vero auctor est vulnera quae ex aereo mucrone fiunt minus esse noxia quam ex ferro faciliusque curari, qui inest, inquit, aeri vis quaedam remedialis et siccifica, quam demittit in vulnere.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 34:2)
Non, timidum nuptae leviter tectura pudorem, Lutea demissos velarunt flammea vultus:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 2권 4:20)
Fata sed in praeceps solitus demittere Caesar, Fortunamque suam per summa pericula gaudens Exercere, venit:
(마르쿠스 안나이우스 루카누스, 파르살리아, 5권 3:48)

SEARCH

MENU NAVIGATION