도구

도구

라틴어 문장 검색

Antonius autem probabiliorem hoc populo orationem fore censebat suam, si omnino didicisse numquam putaretur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 4:2)
talem vero exsistere eloquentiam, qualis fuit in Crasso et Antonio, non cognitis rebus omnibus, quae ad tantam prudentiam pertinerent, tantamque dicendi copiam, quanta in illis fuit, non potuisse confirmo.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 6:2)
nihil enim mihi quidem videtur in Crassi et Antoni sermone esse praeteritum, quod quisquam summis ingeniis, acerrimis studiis, optima doctrina, maximo usu cognosci ac percipi potuisse arbitraretur, quod tu facillime poteris iudicare, qui prudentiam rationemque dicendi per te ipsum, usum autem per nos percipere voluisti.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 10:4)
Postero igitur die, quam illa erant acta, hora fere secunda, cum etiam tum in lecto Crassus esset et apud eum Sulpicius sederet, Antonius autem inambularet cum Cotta in porticu, repente eo Q. Catulus senex cum C. Iulio fratre venit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 12:1)
te, quem ego totiens omni ratione temptans ad disputandum elicere non potuissem, permulta de eloquentia cum Antonio disseruisse et tamquam in schola prope ad Graecorum consuetudinem disputasse:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 13:6)
Sed hoc tamen cecidit mihi peropportune, quod transactis iam meis partibus ad Antonium audiendum venistis.'
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 15:5)
Sed cur impedimus Antonium, cuius audio esse partis, ut de tota eloquentia disserat, quemque iam dudum et Cotta et Sulpicius exspectat?'
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 26:3)
'Ego vero' inquit Crassus 'neque Antonium verbum facere patiar et ipse obmutescam, nisi prius a vobis impetraro' - 'Quidnam?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 27:1)
' Tum omnes oculos in Antonium coniecerunt, et ille 'audite vero, audite,' inquit 'hominem enim audietis de schola atque a magistro et Graecis litteris eruditum, et eo quidem loquar confidentius, quod Catulus auditor accessit, cui non solum nos Latini sermonis, sed etiam Graeci ipsi solent suae linguae subtilitatem elegantiamque concedere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 28:2)
'Ut igitur de ipso genere sum confessus,' inquit Antonius 'artem esse non maximam, sic illud adfirmo, praecepta posse quaedam dari peracuta ad pertractandos animos hominum et ad excipiendas eorum voluntates.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 32:1)
Tum Catulus 'etsi,' inquit 'Antoni, minime impediendus est interpellatione iste cursus orationis tuae, patiere tamen mihique ignosces;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 39:1)
Et Crassus 'nox te' inquit 'nobis, Antoni, expolivit hominemque reddidit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 40:1)
' Tum Antonius 'heri enim' inquit 'hoc mihi proposueram, ut, si te refellissem, hos a te discipulos abducerem;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 40:3)
'Ita,' inquit Antonius 'et in eo quidem genere scio et me et omnis, qui adfuerunt, delectatos esse vehementer, cum a te est Popilia, mater vestra, laudata, cui primum mulieri hunc honorem in nostra civitate tributum puto.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 44:1)
' 'Age vero,' inquit Antonius 'qualis oratoris et quanti hominis in dicendo putas esse historiam scribere?
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER SECUNDUS 51:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION