도구

도구

라틴어 문장 검색

Justitia, igitur, causae, auxilioque divino freti, ad facinora magna et praeclara nosmet accingamus.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT QUINTUM.42)
quod si aliquid, ab aliis gestum, memoratu dignum inciderit, non est consilium tale facinus silentio praeterire;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT SEPTIMUM.10)
At Washingtonii mens provida tantum facinus tam exiguis copiis suscipere renuit.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT UNDECIMUM.71)
Multi, enim, coloni Americani, Britannorum sociorumque saevitia excitati, et Washingtonii comitate et lenitate capti allectique, omnia ad victum necessaria ultro dedere.
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DUODECIMUM.37)
neque, ob caeli saevitiam, pars illa, quae flumen jam transmissa erat, aut sese ad commilitones recipere, aut ratione ulla, reverti poterat;
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM TERTIUM.69)
Ejus, porro, vita, juvenes Americanos ad facinora praeclara incitare debet:
(프란키스 글라스, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUARTUM.25)
Nam de mille fabae modiis cum subripis unum, damnum est, non facinus mihi pacto lenius isto.
(호라티우스의 첫번째 편지, 1634)
Iam lassus tortor suspirabat in gemitum nec erat novo vulneri locus, iam victa saevitia corpus, quod laniarat, horrebat:
(히에로니무스, 편지들, Ad Innocentium Presbyterum De Septies Percussa 6:6)
"horum si nihil est, aviam resupinat amici, et quoniam coepit Graecorum mentio, transi gymnasia atque audi facinus maioris abollae."
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III49)
quorum optimus atque interpres legum sanctissimus omnia, quamquam temporibus diris, tractanda putabat inermi iustitia, venit et Crispi iucunda senectus, cuius erant mores qualis facundia, mite ingenium, maria ac terras populosque regenti quis comes utilior, si clade et peste sub illa saevitiam damnare et honestum adferre liceret consilium?
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura IV36)
Atque utinam his potius nugis tota illa dedisset tempora saevitiae, claras quibus abstulit urbi inlustresque animas impune et vindice nullo, sed periit postquam cerdonibus esse timendus coeperat;
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura IV66)
praestabat castas humilis fortuna Latinas quondam, nec vitiis contingi parva sinebant tecta labor somnique breves et vellere Tusco vexatae duraeque manus ac proximus urbi Hannibal et stantes Collina turre mariti, nunc patimur longae pacis mala, saevior armis luxuria incubuit victumque ulciscitur orbem, nullum crimen abest facinusque libidinis, ex quo paupertas Romana perit, hinc fluxit ad istos et Sybaris colles, hinc et Rhodos et Miletos atque coronatum et petulans madidumque Tarentum prima peregrinos obscaena pecunia mores intulit, et turpi fregerunt saecula luxu divitiae molles, quid enim Venus ebria curat?
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI153)
taurea punit continuo flexi crimen facinusque capilli.
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI252)
"facinus tamen ipsa peregi."
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI312)
oro, parumper attendas quantum de legibus ipse queratur fatorum et nimio de stamine, cum videt acris Antilochi barbam ardentem, cum quaerit ab omni quisquis adest socius, cur haec in tempora duret quod facinus dignum tam longo admiserit aevo.
(유베날리스, 풍자, 4권, Satura X104)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION