라틴어 문장 검색

haec crudelem fecit, cum capita principum civitatis cenanti referrentur, cum inter apparatissimas epulas luxusque regales ora ac manus proscriptorum recognosceret, cum vino gravis sitiret tamen sanguinem.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 10, letter 83 25:3)
Uterque non sitit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 11, letter 85 23:7)
Et doleas oportet et sitias et esurias et senescas, si tibi longior contigerit inter homines mora, et aegrotes et perdas aliquid et pereas.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 14, letter 91 18:6)
Omne animal terrestre alget, esurit, sitit;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 19, letter 113 21:3)
ergo iustitia alget, fortitudo esurit, clementia sitit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 19, letter 113 21:4)
Sitio;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 119 3:5)
"At parum habet qui tantum non alget, non esurit, non sitit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 119 7:1)
Nam si pertinere ad te iudicas, quam crinitus puer et quam perlucidum tibi poculum porrigat, non sitis.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 20, letter 119 14:6)
aeque autem et ab esuriente et a sitiente et ab omni homine quem aliqua res urit.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 60:2)
sitiant cruorem, sentit introitus tuos
(세네카, Thyestes 106:1)
pallescit omnis arbor ac nudus sitit
(세네카, Thyestes 113:1)
cinis ipse nostrum sanguinem ac tumulus sitit,
(세네카, Troades 985:1)
Homo autem ingeniose cepit iactare ficus de arbore, sus autem cepit illas manducare.
(HISTORIA SEPTEM SAPIENTUM, 12. Reginae quarta historia: Aper 1:5)
parvaque iam magnis admoram fontibus ora (unde pater sitiens Ennius ante bibit, et cecinit Curios fratres et Horatia pila, regiaque Aemilia vecta tropaea rate, victricisque moras Fabii pugnamque sinistram Cannensem et versos ad pia vota deos, Hannibalemque Lares Romana sede fugantis, anseris et tutum voce fuisse Iovem), cum me Castalia speculans ex arbore Phoebus sic ait aurata nixus ad antra lyra:
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 32)
quem dicere digno non datur eloquio, nec si modo surgat Averno qui cantu flexit scopulos digitisque canoris compulit auritas ad plectrum currere silvas, cum starent Hebri latices cursuque ligato fluminis attoniti carmen magis unda sitiret.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 33)

SEARCH

MENU NAVIGATION