도구

도구

라틴어 문장 검색

Causa ergo non est in caelesti circulo, sed in principiis naturae.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 4. An fatum sit scibile 15:3)
Et praecipit eis quod simile sibi viderent in natura et pietatem colere et iustitiam diligere, quod "hoc" ad se sumant post nexus terreni dissolutionem, intelligens "hoc" de hominibus piis, quorum immortalis et intellectus et post mortem sidereas sedes accipiens, sicut a semente siderum in generationem descendit.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 2:5)
(3) Hoc etiam videtur per rationem, quia quorum est unus essentialis actus, illorum videtur esse una natura;
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 4:1)
intelligentiae autem caelestis et intelligentiae hominis in conceptione veri videtur esse unus essentialis actus, ergo una natura.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 4:2)
ergo et intellectualis naturae in homine erit relatio ad stellam comparem.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 5:4)
sementis enim haec non est in potentia, quae sit ante actum, sed est ipsa actio naturae intellectualis.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 9:3)
(3) Ad illud quod obicitur per rationem, dicendum, quod quorum ex aequo est unus essentialis actus, illorum est una natura.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 11:1)
Intelligere autem et contemplari intellectualiter non ex aequo est intelligentiae caelestis et animae rationalis, sed per prius et posterius, quia intellectus intelligentiae est sine continuo et tempore et sine collatione et in ipsa prima rerum veritate, intellectus autem noster est cum continuo et tempore, habens se ad primas rerum veritates sicut oculus vespertilionis ad lucem solis.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 11:2)
Sic autem per prius et posterius habere intelligere contingit ex superiori et inferiori natura, quae specifice differunt.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 11:3)
Ad dictum Commentatoris dicendum, quod continuatio non est secundum unam et communem naturam, sed secundum unum et commune obiectum speculationis ad beatitudinem, quae post mortem est, pertinentis, sicut dicit Aristoteles in Libro de caelo et mundo, quod extra caelum non est tempus nec locus, sed vita beata, intelligens extra caelum esse quod est supra cursum siderum in loco quietae contemplationis beatorum.
(알베르투스 마그누스, De Fato, Art. 5. In quo genere causae fatum incidat 12:1)
Accedit eo, quod frustra homines mortem timent, quasi finem naturae.
(성 암브로시우스, 죽음의 복됨, 4장 4:6)
Sed ne iterum naturae finis esset in morte, data est resurrectio mortuorum;
(성 암브로시우스, 죽음의 복됨, 4장 4:12)
ut per mortem culpa deficeret, per resurrectionem autem perpetuaretur natura.
(성 암브로시우스, 죽음의 복됨, 4장 4:13)
Vides gratulari eum mortis hujus remedio, quia finis factus est erroris, quia culpa, non natura defecit.
(성 암브로시우스, 죽음의 복됨, 9장 2:16)
Denique Rebecca cum duas naturas humani ingenii parturiret, unam mali, alteram boni, easque exsilire intra uterum sentiret suum (Esau enim typus erat malitiae, Jacob figuram bonitatis gerebat), mirata quidnam illud esset quod discordiam quamdam concepti cerneret fetus, consuluit Deum, ut passionem proderet, medelam daret.
(성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 1장 5:12)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION