라틴어 문장 검색

superi risere, diuque haec fuit in toto notissima fabula caelo.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 19:12)
utque ferae sequitur vestigia coniugis amens deque sinu matris ridentem et parva Learchum bracchia tendentem rapit et bis terque per auras more rotat fundae rigidoque infantia saxo discutit ora ferox.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 48:3)
Bacchi sub nomine Iuno risit et "hos usus praestet tibi" dixit "alumnus."
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 4권 48:5)
Dum bibit illa datum, duri puer oris et audax constitit ante deam risitque avidamque vocavit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 5권 44:4)
Rident Emathides spernuntque minantia verba:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 5권 63:1)
Qui postquam flexos sinuavi corpus in orbes cumque fero movi linguam stridore bisulcam, risit et inludens nostras Tirynthius artes cunarum labor est angues superare mearum, dixit et ut vincas alios, Acheloe, dracones, pars quota Lernaeae serpens eris unus echidnae?
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 6:2)
Numine decepto risisse Galanthida fama est:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 26:3)
ridentem prensamque ipsis dea saeva capillis traxit, et e terra corpus relevare volentem arcuit inque pedes mutavit bracchia primos.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 9권 26:4)
Risit et o vatum stolidissime, falleris, inquit, altera iam rapuit!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 변신 이야기, Book 13권 72:2)
scilicet ut fulvum spectatur in ignibus aurum, tempore sic duro est inspicienda fides, dum iuvat et vultu ridet Fortuna sereno, indelibatas cuncta sequuntur opes:
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 1권, poem 57)
vidi ego naufragium qui risit in aequora mergi, et " numquam" dixi " iustior unda fuit.
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 87)
barbarus hic ego sum, qui non intellegor ulli, et rident stolidi verba Latina Getae;
(푸블리우스 오비디우스 나소, 슬픔, 5권, poem 1018)
"additus unus ecce vaporiferos ridens intersecat ignes."
(프루덴티우스, Apotheosis, section 351)
nam vos gerit ille et secum revocat, morbos ridete minaces, inflictos casus contemnite, taetra sepulcra despuite;
(프루덴티우스, Apotheosis, section 3373)
intrat pectora candidus pudica, quae templi vice consecrata rident postquam conbiberint Deum medullis.
(프루덴티우스, Liber Cathemerinon, Hymnus post cibum5)

SEARCH

MENU NAVIGATION