라틴어 문장 검색

cum tanta tamen cautione, ac si plurimum obessent prodita, prodessent autem celata.
(DE AMICITIA, CAPUT XIX. Fides amicitiae. 2:3)
Plerosque omni affectu complectimur, quos tamen ad amicitiae secreta non admittimus, quae maxime in omnium secretorum et consiliorum nostrorum revelatione consistit.
(DE AMICITIA, CAPUT XXIII. Non pariter admittendi omnes. 1:2)
quae tamen, exceptis nugis et mendaciis, si nulla intercesserit inhonestas, spe uberioris gratiae toleranda est, quasi quaedam amicitiae sanctioris principia;
(DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 1:4)
Sunt tamen alia in spiritali amore beneficia, quibus et adesse sibi, et prodesse possunt amici.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVI. Quid sibi impendere debeant amici. 1:1)
profecto licet non sibi, amico tamen credit esse parcendum.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVI. Quid sibi impendere debeant amici. 1:9)
obsequium tamen illud multo molestius est, quod peccatis indulgens, praecipitem amicum fieri sinit.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:7)
Etsi laedi se putet amicus, tu tamen corripe.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:19)
Etsi amaritudo correptionis animum eius vulneret, tu tamen corripe.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:20)
Super omnia tamen cavenda est in correptione ira et amaritudo mentis;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:24)
Plures quippe sunt diligendi, qui tamen non sunt promovendi;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:35)
Ubi tamen virtutis invenitur aequalitas, non multum improbo, si aliquantisper affectus suas inserit partes.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 2:39)
Recordor nunc duorum amicorum meorum, qui licet exempti praesentibus, mihi tamen vivunt, semper que vivent.
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 1:7)
Egit tamen me cum multis secreto, ut dimitteretur, praetendens aetatem, praetendens inscitiam, praetendens amicitiam qua iam initiabamur;
(DE AMICITIA, CAPUT XXVIII. Epilogus. 1:30)
Sed quamuis artificii enormitas imperitiam accuset artificis, in adulterino opere imperitie uestigium manus relinquat opificis, opus tamen sui ueniam deprecatur erroris, cum tenuis humane rationis igniculus multis ignorantie obnubiletur erroribus, humani ingenii scintilla multas erroris euanescat in nebulas.
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, PROLOGUS 1:3)
Quare ad hoc opus non nauseantis animi fastidio ductus, non indignationis tumore percussus, sed delectatione nouitatis illectus, lector accedat, ut, quamuis liber uernantis eloquii purpuramento non floreat et fulgurantis sententie sydere non clarescat, tamen in fragilis calami tenuitate mellis possit suauitas inueniri et arescentis riuuli modicitate sitis ariditas temperari;
(ALANUS DE INSULIS, ANTICLAUDIANUS, PROLOGUS 1:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION