라틴어 문장 검색

Flaccus, quī in ātriō manēbat, eum audīvit, fūrem vīdit, sine morā petīvit.
복도에 머무르던 플라쿠스는 그의 소리를 듣고, 도둑을 보자 지체없이 도둑을 좇았다. (옥스포드 라틴 코스 2권, Marcus Quīntum ad balnea dūcit29)
ille iam ad portam fugiēbat sed Flaccus summā celeritāte cucurrit ipsōque in līmine eum dēprehendit.
그는 이미 성문을 향해 도망치고 있었지만 플라쿠스는 최고 속도로 달려가서 바로 그 문턱에서 그를 잡아냈다. (옥스포드 라틴 코스 2권, Marcus Quīntum ad balnea dūcit30)
Flaccus, ubi omnia cognōvit, ‘Quīnte,’ inquit, ‘paene quīnque annōs in lūdō Orbiliī mānsistī;
플라쿠스는 모든 것을 듣고, 말했다. '퀸투스야, 네가 오르빌리우스의 학교에서 거의 5년 동안 머물렀구나; (옥스포드 라틴 코스 2권, Quīntus togam virīlem sūmit28)
paucīs post diēbus Flaccus fīlium ad Hēliodōrum dūxit.
며칠 뒤 플라쿠스는 아들을 헬리오도루스에게로 이끌었다. (옥스포드 라틴 코스 2권, Quīntus togam virīlem sūmit34)
ille Flaccō dīxit:
그는 플라쿠스에게 말했다: (옥스포드 라틴 코스 2권, Quīntus togam virīlem sūmit39)
Flaccus eum ānxius audīvit omnia nārrantem.
플라쿠스는 근심스럽게 모든 것을 말하는 그를 경청했다. (옥스포드 라틴 코스 2권, Idūs Martiae22)
Quīntus cibum ad Flaccum portat; nam Flaccus diū in agrō labōrat et fessus est.
Quintus는 음식을 Flaccus를 향해 전달한다; Flaccus가 오랫동안 밭에서 일해서 피곤하기 때문이다. (옥스포드 라틴 코스 1권, Quintus helps his father2)
aurea phoebe pulchra, ut "at non Venus aurea contra". 'Phoebe' autem venit ab eo quod est 'Phoebus'. et sciendum, propria nomina femininum ex se tantum, non etiam neutrum facere, ut 'Phoebus Phoebe', 'Iulius Iulia', 'Tullius Tullia', non ut appel- lativum 'doctus docta doctum'.
(마우루스 세르비우스 호노라투스, Commentary on the Georgics of Vergil, 1권, commline 4311)
Quod Tullius quoque, cum amicitiam in secundo Rhetoricae definiret, diligenter providebat, dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 1:14)
Philosophos autem unum tantummodo Deum cognoscere unus ex ipsis Tullius in primo Rhetoricorum perhibet dicens:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 29:11)
XIX. Tullius quoque:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber primus 48:1)
Nunc autem adversus tam haereticorum quam philosophorum objectiones, pluribus de fide sanctae Trinitatis collectis atque expositis testimoniis, superest aperire, quibus rationibus defendi possit quod testimoniis confirmatum est. Omnis quippe controversia, ut in Rhetoricis suis Tullius meminit, aut in scripto, aut ratione versatur, et beato attestante Augustino, in omnibus auctoritatem humanae anteponi rationi convenit;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 5:13)
Non enim teste Tullio mediocriter errant, qui ex vitio hominis scientiam culpant.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 12:5)
Unde et in illo argumento Deus non substantia ostenditur aperte, quo Boetius, quamvis Christianus, opinionem philosophorum secutus, cum de philosophia tractaret, Themistium scilicet et Tullium in Topicis suis vestigans probat in quinto Topicorum ipsorum albedinem non esse substantiam, his verbis:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:5)
Certum quippe est, quoniam unaquaeque scientia atque cujuslibet artis tractatus propriis utitur verbis, et unaquaeque doctrina propriis locutionibus gaudet, et saepe ejusdem artis tractatores verba variare delectat, quia semper in omnibus, teste Tullio, identitas mater est satietatis, hoc est fastidium generans, atque in tantum etiam variare, ut saepe vocem eamdem de una significatione sic ad aliam transferant, ut si vocis identitatem magis quam sensuum diversitatem sequamur, ipsos sibi contrarios reperiamus.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 38:4)

SEARCH

MENU NAVIGATION