-
Sequitur mysteriorum, id est secretorum revelatio, qua nihil est turpius, nihil execrabilius, nihil amoris, nihil gratiae, nihil suavitatis relinquens inter amicos, sed omnia replens amaritudine, et indignationis, et odii atque doloris, felle cuncta conspergens.
- (DE AMICITIA, CAPUT XIII. De causis dissolvendae amicitiae 2:6)
-
Opportunum hoc, nam mihi semper ad ostium oculus est, ne forte quis irrumpat, qui vel nostris deliciis finem ponat, vel quid amaritudinis misceat, vel aliquid superducat inane.
- (DE AMICITIA, CAPUT XVII. Ad amicitiam quatuor requiruntur. 2:9)
-
Deinde totum virus quo pectus iuvenis aspergeretur, evomuit, adiciens verbum ambitionis incitamentum, fomentum invidiae, zeli et amaritudinis incentivum:
- (DE AMICITIA, CAPUT XXIV. De cultu amicitiae. 2:24)
-
Etsi amaritudo correptionis animum eius vulneret, tu tamen corripe.
- (DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:20)
-
Super omnia tamen cavenda est in correptione ira et amaritudo mentis;
- (DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:24)
-
Vidi enim aliquos in amicis corrigendis, conceptam amaritudinem, ebullientem que furorem, nunc zeli, nunc libertatis nomine palliare;
- (DE AMICITIA, CAPUT XXVII. Correptio amici. 1:26)
-
Dux igitur, sic praemonitus ab advenis et Graecorum deceptiones edoctus, ad imperatorem minime introivit.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER II 18:7)
-
Dehinc alio die Turci successu suae fraudis gaudentes, et similem deceptionem adhuc Christianis se inferre arbitrantes, a porta egressi, et inter scirporum densitatem fragilesque calamos palustris loci clanculum accedentes, peregrinis quibusdam in praedicto pomario insurrexerunt solita feritate et vociferatione;
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER III 94:1)
-
» Solymanus gavisus et confidens in responsis tam potentissimi regis et in virtute illius, amaritudinem, quam graviter in corde tenebat, et omnem rem ex ordine retulit, quodque viva voce non poterat, litterarum assertione memorabat:
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER IV 6:9)
-
[0580C] Patriarcha vero cognita illius invidia et animi amaritudine, omni instinctu et suasione, qua poterat, ipsum Tankradum aggressus est, quem demulcere coepit et iram ejus lenire, quatenus civitas, quae fortiter defensa a Judaeis habebatur, non tam viriliter in statu suo permaneret ad confusionem Christianorum quorum non modica pars attrita erat.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 46:1)
-
Tankradus autem audiens haec verba patriarchae et ejus bonam exhortationem in Christi nomine, omni deposita amaritudine, respondit:
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 46:6)
-
et post haec alleviata molestia et amaritudine animae et corporis, viam in Jerusalem, sicut devoverat, exspectatis ibidem et relictis aliquibus de dispersis sodalibus tempore veris insisteret.
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VIII 66:2)
-
Quapropter in amaritudine animi Romam tendens, ipsum imperatorem [0626C] criminatus est in Ecclesia Beneventana:
- (ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VIII 96:3)
-
cujus os de amaritudine et dolore plenum estsub lingua ejus dolor et labor, et de omnibus vobis dici poterit:
- (ALBERTANO OF BRESCIA, SERMONES, SERMO JANUENSIS 30:22)
-
Quae dum gustaret, prae amaritudine oculieius lacrimari coeperunt.
- (Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 101:21)
