라틴어 문장 검색

Comes igitur Reymundus videns quia dux Godefridus et Robertus Flandrensis cunctisque qui cum eis erant odium grave adversus se haberent, quod eos falsa legatione seduxerat, avaritia corruptus, coepit animum ducis lenire blanditiis suis et astutia, qua doctus erat, et a puerili aevo imbutus.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER V 70:8)
ita ut nulla gentilium astutia percipi posset eum obiisse, et sic in audaciam persequendi exercitum desolatum, undique ebullientes, animarentur.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER XII 56:9)
Unde alibi idem dixit, Stulte cur insanis, quid te dolor urget inanis?
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER IV 79:2)
Stulte cur insanis, quid te dolor urget inanis?
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 8:1)
Quare, cum sollicite sit procedendum, consilimus tibi, quatenus personam tuamita custodias, quod neque dolus neque astutiæ desint tibi ad cavendum.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 16:4)
Atrusticus percepta eorum astutia dormientibus sociis de igne extraxit panemsemicoctum et comedit et iterum iacuit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 123:8)
Dixitmihi Nedui discipulus tuus quod quandoque insanires nec nisi vinculis etverberibus correptus cessares;
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 125:36)
Comperta denique iuvenis astutia remuneratumprius rex eum coram circumstantibus laudavit, laudato patris servitiumrecompensavit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 210:25)
Tarde enim inter astutias istius mundi, et saecularium fluctus cupiditatum, portum solet invenire simplicitas.
(성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 18장 2:13)
Qui dum itineribus properat magnis, attentissima cura Procopius in dies agitabatur et noctes, subditivos quosdam ostentans, qui astutia confidenti, partim ab Oriente, alii e Gallis se venisse et Valentinianum obisse fingentes, cuncta patere novo et favorabili principi, memorabant.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XXVI, 7장 3:1)
"ego insanio,"
(아풀레이우스, 변명 78:8)
igitur Euathlus postquam cuncta illa exorabula iudicantium et decipula aduersantium et artificia dicentium uersutus alioquin et ingeniatus ad astutiam facile perdidicit, contentus scire quod concupierat coepit nolle quod pepigerat, sed callide nectendis moris frustrari magistrum diutuleque nec agere uelle nec reddere, usque dum Protagoras eum ad iudices prouocauit expositaque condicione, qua docendum receperat, anceps argumentum ambifariam proposuit:
(아풀레이우스, 플로리다 18:21)
Tunc uxor egregia diras devotiones in eum deprecata et crurum ei fragium abominata, exsangui formidine trepidantem adulterum alveo ligneo, quo frumenta confusa purgari consuerant, temere propter iacenti suppositum abscondit, ingenitaque astutia dissimulato tanto flagitio, intrepidum mentita vultum, percontatur dei marito, cur utique contubernalis artissimi deserta cenula praematurus afforet.
(아풀레이우스, 변신, 9권 20:2)
Sed revalescente rursus astutia constantissime negare et accersere mendacii non desinit medicum.
(아풀레이우스, 변신, 10권 10:3)
qui nil sciunt facere praeter insanire.
(ARCHIPOETA, IV100)

SEARCH

MENU NAVIGATION