라틴어 문장 검색

Quodsi bruma niues Albanis inlinet agris, ad mare descendet uates tuus et sibi parcetcontractusque leget;
(호라티우스의 첫번째 편지, 074)
Incolumi Rhodos et Mytilene pulchra facit quodpaenula solstitio, campestre niualibus auris,per brumam Tiberis, Sextili mense caminus.
(호라티우스의 첫번째 편지, 1111)
'sive aquilo radit terras seu bruma nivalem interiore diem gyro trahit, ire necesse est.
(호라티우스의 풍자, 2권, 06장15)
Esto cicada noctium.
(히에로니무스, 편지들, An Eustochium 12:1)
"igniculum brumae si tempore poscas, accipit endromidem;"
(유베날리스, 풍자, 1권, Satura III44)
mense quidem brumae, quo iam mercator Iason clausus et armatis opstat casa candida nautis, grandia tolluntur crystallina, maxima rursus myrrhina, deinde adamans notissimus et Beronices in digito factus pretiosior:
(유베날리스, 풍자, 2권, Satura VI80)
"quid agam bruma spirante?"
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura IX29)
"durate atque expectate cicadas ?"
(유베날리스, 풍자, 3권, Satura IX31)
hic tamen ancipiti figens vestigia planta victum illa mercede parat, brumamque famemque illa reste cavet:
(유베날리스, 풍자, 5권, Satura XIV94)
Principio quoniam mittunt in rebus apertis corpora res multae, partim diffusa solute, robora ceu fumum mittunt ignesque vaporem, et partim contexta magis condensaque, ut olim cum teretis ponunt tunicas aestate cicadae, et vituli cum membranas de corpore summo nascentes mittunt, et item cum lubrica serpens exuit in spinis vestem;
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quartus 3:1)
tandem Bruma nives adfert pigrumque rigorem reddit.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 27:14)
principio genus alituum variaeque volucres ova relinquebant exclusae tempore verno, folliculos ut nunc teretis aestate cicadae lincunt sponte sua victum vitamque petentes.
(루크레티우스, 사물의 본성에 관하여, Liber Quintus 29:8)
Eodem argumento significatur et tempus quo angusta lux est, cum velut abrasis incrementis angustaque manente extantia ad minimum diei sol pervenit spatium, quod veteres appellavere brumale solstitium, brumam a brevitate dierum cognominantes, id est βραχὺ ἦμαρ:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXI. 15:1)
Magnum ostentum, inquit, anno Vatinii factum est, quod illo consule nec bruma nec ver nec aestas nec autumnus fuit.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 5:2)
Qualis ubi in lucem coluber mala gramina pastus, Frigida sub terra tumidum quem bruma tegebat, Nunc positis novus exuviis nitidusque iuventa, Lubrica convolvit sublato pectore terga Arduus ad solem et linguis micat ore trisulcis.
(Macrobii Saturnalia, Liber V, V. 12:1)

SEARCH

MENU NAVIGATION