도구

도구

라틴어 문장 검색

quanti autem haec philosophia aestimandast, cui tamquam aniculis, et his quidem indoctis, fato fieri videantur omnia.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER PRIMUS 55:2)
Nam ista quae vos dicitis sunt tota commenticia, vix digna lucubratione anicularum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 신의 본질에 관하여, LIBER PRIMUS 94:3)
Gerendus est tibi mos adulescentibus, Crasse, qui non Graeci [alicuius] cotidianam loquaci- tatem sine usu neque ex scholis cantilenam requirunt, sed ex homine omnium sapientissimo atque eloquentissimo atque ex eo, qui non in libellis, sed in maximis causis et in hoc domicilio imperi et gloriae sit consilio linguaque princeps, cuius vestigia persequi cupiunt, eius sententiam sciscitantur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 105:2)
Haec iam, mihi crede, ne aniculae quidem existimant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. TULLII CICERONIS DE DIVINATIONE LIBER SECUNDUS. 51:2)
hoc iam, mihi crede, ne aniculae quidem existimant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. William Armistead Falconer), Liber Secundus 51:1)
nihil iam denique a me asperum in quemquam fit nec tamen quicquam populare ac dissolutum, sed ita temperata tota ratio est ut rei publicae constantiam praestem, privatis meis rebus propter infirmitatem bonorum, iniquitatem malevolorum, odium in me improborum adhibeam quandam cautionem et diligentiam atque ita, tametsi his novis amicitiis implicati sumus, ut crebro mihi vafer ille Siculus insusurret Epicharmus cantilenam illam suam;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 아티쿠스에게 보낸 편지들, LIBER PRIMVS AD ATTICVM, letter 19 16:2)
nam de tuo periculo crede mihi iactatione verborum et denuntiatione periculi sperare eos te pertimefacto, adulescente impulso, posse magna consequi praemia, et totam istam cantilenam ex hoc pendere ut quam plurimum lucri faciant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, LIBER VNDECIMVS: AD M. BRVTVM ET CETEROS, letter 20 2:2)
aniculae saepe inediam biduum aut triduum ferunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 2권 40:3)
Itaque quocunque ieram, eodem revertebar, done et cursu fatigatus et sudore iam madens accedo aniculam quandam, quae agreste holus vendebat, et Rogo inquam mater, numquid scis ubi ego habitem?
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 6:5)
Execratus itaque aniculae insidias operui caput et per medium lupanar fugere coepi in alteram partem, cum ecce in ipso aditu occurrit mihi aeque lassus ac moriens Ascyltos;
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 7:7)
putares ab eadem anicula esse deductum.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 7:8)
Nec diu spatiatus consederam, ubi hesterno die fueram, cum illa intus venit comitem aniculam trahens.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 131:2)
Dicto citius nervi paruerunt imperio manusque aniculae ingenti motu repleverunt.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 131:7)
. . Aniculae quamvis solutae mero ac libidine essent, eandem viam tentant et per aliquot vicos secutae fugientem Prende furem clamant.
(페트로니우스, 사티리콘, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 138:4)
Nunc divisio, quam loquemur, edet metrum, quo memorant Anacreonta dulces composuisse cantilenas.
(페트로니우스, 사티리콘, FRAGMENTA, XX2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION