도구

도구

라틴어 문장 검색

5. Preterea disserendum est utrum cantio dicatur fabricatio verborum armonizatorum, vel ipsa modulatio.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 123:1)
Ad quod dicimus, quod nunquam modulatio dicitur cantio, sed sonus, vel tonus, vel nota, vel melos.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 123:2)
6. Et ideo cantio nichil aliud esse videtur quam actio completa dicentis verba modulationi armonizata:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 124:1)
7. Sed quia sola vulgaria ventilamus, regulata linquentes, dicimus vulgarium poematum unum esse suppremum, quod per superexcellentiam cantionem vocamus:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 125:1)
quod autem suppremum quid sit cantio, in tertio huius libri capitulo est probatum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 125:2)
8. Dicimus ergo quod cantio, in quantum per superexcellentiam dicitur, ut et nos querimus, est equalium stantiarum sine responsorio ad unam sententiam tragica coniugatio, ut nos ostendimus cum dicimus
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 126:1)
9. Et sic patet quid cantio sit, et prout accipitur generaliter et prout per superexcellentiam vocamus eam.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 129:1)
Satis etiam patere videtur quid intelligimus cum cantionem vocamus, et per consequens quid sit ille fascis quem ligare molimur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 129:2)
2. Et circa hoc sciendum est quod hoc vocabulum per solius artis respectum inventum est, videlicet ut in quo tota cantionis ars esset contenta, illud diceretur stantia, hoc est mansio capax sive receptaculum totius artis.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 132:1)
Nam quemadmodum cantio est gremium totius sententie, sic stantia totam artem ingremiat;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 132:2)
3. Per quod patet quod ipsa de qua loquimur erit congregatio sive compages omnium eorum que cantio sumit ab arte:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 133:1)
4. Tota igitur, scilicet ars cantionis, circa tria videtur consistere:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 134:1)
5. De rithimo vero mentionem non facimus, quia de propria cantionis arte non est.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 135:1)
quod, si de propria cantionis arte rithimus esset, minime liceret:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 135:3)
Igitur ad habendam cantionis cognitionem quam inhiamus, nunc diffinientia suum diffiniens sub compendio ventilemus, et primo de cantu, deinde de habitudine, et postmodum de carminibus et sillabis percontemur.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 138:3)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION