도구

도구

라틴어 문장 검색

critica) subjunxi indicem omnium locorum, quibus aliquid in contextu anno 1810 a Targa edito immutavi, additis argumentis quibus permotus ita agere decreverim.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.28)
criticam), sed etiam ubi major fides habenda est praeceptis quae observari jubent viri linguae latinae peritissimi, de qua re nullam mentionem esse faciendam in Adnot.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.32)
E libris graecis haud dubie haurire coactus est Celsus cum ipsam disciplinam medicam, tun permultas locutiones artem medendi spectantes, quibus nulla linguae latinae vocabula respondebant.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.77)
nec carebat oratio vernacula locutionibus verborumque circumscriptionibus sat multis artem salutarem spectantibus iisque jam olim usu receptis, quas scilicet vel plebeja quaedam medicina indigena vel adsiduum cum erudita Grajorum arte commercium invexerat.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.79)
Nec dubium quin hasce dictiones locutionesve avide capessiverit Celsus, quotiescumque vel res ipsas vel sua de hisce rebus cogitata accurate repraesentarent.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.80)
Adnotatio critica resarciet quae nimia codicum reverentia permotus facere omisi.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.103)
qui enim antiquas membranas tractare solitus est, ipsum orationis contextum quem exhibent ad artis criticae leges exigit, utpote quum contextus ipse adminicula suppeditet quibus decerni possit qui loci genuini sint, qui non sint.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.105)
quamobrem modus adhibendus est huic artis criticae usui, rationesque ubivis reddendae, id quod numquam facere neglexi, cur ita nec aliter feceris.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.107)
Quod ut agnoscas, inspice, sodes, Adnotationem criticam.
(켈수스, De Medicina introduction, Praefatio.141)
ad modum loquendi, remissus est modus et humilis, quia locutio vulgaris, in qua et muliercule communicant. 32.
(단테 알리기에리, Epistolae 103:4)
1. Cum neminem ante nos de vulgaris eloquentie doctrina quicquam inveniamus tractasse, atque talem scilicet eloquentiam penitus omnibus necessariam videamus, cum ad eam non tantum viri sed etiam mulieres et parvuli nitantur, in quantum natura permictit, volentes discretionem aliqualiter lucidare illorum qui tanquam ceci ambulant per plateas, plerunque anteriora posteriora putantes, - Verbo aspirante de celis - locutioni vulgarium gentium prodesse temptabimus, non solum aquam nostri ingenii ad tantum poculum aurientes, sed, accipiendo vel compilando ab aliis, potiora miscentes, ut exinde potionare possimus dulcissimum ydromellum.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 2:1)
2. Sed quia unamquanque doctrinam oportet non probare, sed suum aperire subiectum, ut sciatur quid sit super quod illa versatur, dicimus, celeriter actendentes, quod vulgarem locutionem appellamus eam qua infantes assuefiunt ab assistentibus cum primitus distinguere voces incipiunt;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 3:1)
vel, quod brevius dici potest, vulgarem locutionem asserimus quam sine omni regola nutricem imitantes accipimus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 3:2)
3. Est et inde alia locutio secondaria nobis, quam Romani gramaticam vocaverunt.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 4:1)
1. Hec est nostra vera prima locutio.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER PRIMUS 8:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION