도구

도구

라틴어 문장 검색

Unde Ihesus filius Siracdixit, "Fatuus in rixu exaltabit vocem suam, vir autem sapiens vix taciteridebit."
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 47:7)
Vivendi recte fatuus procrastinat horam, Castrina, cras semper dat mihi, numquam hodie.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER IV 94:1)
Nec cum fatuis consilium habeas, non enim possunt diligere,nisi quæ eis placent.
(ALBERTANO OF BRESCIA, ARS LOQUENDI ET TACENDI 65:12)
Hoc est oleum de quo dicitur in Evangelio dedecem virginibus, quarum quinque erant prudentes, quinque fatue.
(ALBERTANO OF BRESCIA, SERMONES, Sermo I 5:2)
Fatue vero non sumpserunt oleum secum et ideo excluse sunt a nuptiis dictumque est illis:
(ALBERTANO OF BRESCIA, SERMONES, Sermo I 5:4)
apud socordissimos Scythas Anacharsis sapiens natus est, apud Athenienses catos Meletides fatuus.
(아풀레이우스, 변명 23:7)
"Tunc illa capite quassato Abi inquit Fatue, qui in domo funesta cenas et partes requiris, in qua totiugis iam diebus ne fumus quidem visus est ullus."
(아풀레이우스, 변신, 2권 21:31)
"Quid, soror, dicimus de tam monstruoso fatuae illius mendacio?"
(아풀레이우스, 변신, 5권131)
aegrum sanus et prudens fatuum.
(ARCHIPOETA, I8)
vos non estis virgines fatuae,
(ARCHIPOETA, I105)
Nam cum aliquis eorum hominibus nummatis fatua fata vendiderit, mox ut oculum a tabellis eburneis ad domus suae moderamen ac sollicitudinem revocaverit, non solum vocibus sed etiam plagis emendat uxorem, non dico si petulantius iocantem, sed si inmoderatius per fenestram aspicientem animadverterit.
(아우구스티누스, 편지들, 57. (A. D. Epist. CCXLVI) Lampadio Augustinus 2:3)
Post deinde usum esse Catonem dicit in eadem oratione parum honestis et nimis audacibus ac non viri qui alioqui fuit, sed vafris ac fallaciosis et quasi Graecorum sophistarum sollertiis.
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, III 35:1)
2. In Oxonia vivebat sacerdos quidam astutus et vafer, Richardus Simon vocatus, cui erat pupillus, pistoris filius, dictus Lambertus Simnellus, aetatis circiter quindecim annorum, puer quasi venerabilis, multum in ore at aspectu prae se ferens maiestatis et decoris.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SECUNDUM 2:1)
Atque insuper mores et gestus eius tam erant vafri, et quasi veneficiis quibusdam obliti, tam ad misericordiam commovendam quam ad fidem imprimendam ut fascini cuiusdam et incantationis loco essent iis qui eum aut videbant aut audiebant.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SEXTUM 3:4)
Verum fatuus ille populus audierat Flammockum dicere Cantium nunquam fuisse subiugatum, atque Cantianos fuisse homines inter Anglos in libertate asserenda accerrimos.
(FRANCIS BACON, HISTORIA REGNI HENRICI SEPTIMI REGIS ANGLIAE, CAPITULUM SEPTIMUM 29:9)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION