도구

도구

라틴어 문장 검색

et ideo ad habitudinem procedamus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 144:2)
1. Videtur nobis hec quam habitudinem dicimus maxima pars eius quod artis est;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 146:1)
et dicimus ‘potest’ quoniam habitudinem hanc adhuc non vidimus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 148:2)
13. Nec etiam pretermictendum est quin iterum asseramus pedes ab invicem necessario carminum et sillabarum equalitatem et habitudinem accipere, quia non aliter cantus repetitio fieri posset.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 162:1)
1. Est etiam, ut superius dictum est, habitudo quedam quam carmina contexendo considerare debemus:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 164:1)
9. Hoc etiam precipue actendendum est circa carminum habitudinem, quod, si eptasillabum interseratur in primo pede, quem situm accipit ibi, eundem resumat in altero:
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 187:1)
Satis hinc, lector, elicere sufficienter potes [qua] qualit[ate] tibi carminum habituanda sit stantia habitudinem[que] circa carmina consideranda[m] videre.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 189:1)
Unum est stantia sine rithimo, in qua nulla rithimorum habitudo actenditur;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 192:2)
Aliud est stantia cuius omnia carmina eundem rithimum reddunt, in qua superfluum esse constat habitudinem querere.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 196:1)
7. De rithimorum quoque habitudine, prout sunt in fronte vel in cauda, videtur omnis optata licentia concedenda;
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 201:1)
et habitudinem quandam servatam esse invenimus.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 202:2)
13. Et hec de arte, prout habitudinem respicit, tanta sufficiant.
(단테 알리기에리, DE VULGARI ELOQUENTIA, LIBER SECUNDUS 209:1)
si nimius, exiccat et habitudinem carnis extenuat.
(Macrobii Saturnalia, Liber VII, XVI. 18:2)
viden me ex eodem ortum loco, Qui color, nitor, vestitus, quae habitudo est corporis?
(푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, act 2, scene 217)
nam et illi declamare modo et scientiam declamandi ac facultatem tradere officii sui ducunt, idque intra deliberativas iudicialesque materias (nam cetera ut professione sua minora despiciunt), et hi non satis credunt excepisse, quae relicta erant, (quo nomine gratia quoque iis habenda est), sed ad prosopopoeas usque ac suasorias, in quibus onus dicendi vel maximum est, irrumpunt.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber II 3:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION