라틴어 문장 검색

Qui facit stellas Pliadis et Orionem et convertit in mane tenebras et diem in noctem obscurat; qui vocat aquas maris et effundit eas super faciem terrae; Dominus nomen eius.
(불가타 성경, 아모스서, 5장8)
Vae stulto meo pastori derelinquenti gregem! Gladius super brachium eius et super oculum dextrum eius; brachium eius ariditate siccetur, et oculus dexter eius tenebrescens obscuretur ".
(불가타 성경, 즈카르야서, 11장17)
aditusque vis tempestatis ita obscurabat ut vix proximum agnoscere possent.
(카이사르, 히스파니아 전기 3:12)
Bibere autem oportet herbae solaris, quam heliotropion Graeci vocant, semen vel certe folia ex vino.
(켈수스, 의학에 관하여, Liber V, 27장65)
Bibere autem oportet herbae solaris, quam heliotropion Graeci uocant, semen uel certe folia ex uino.
(켈수스, 의학에 관하여, 5권, 27장 14:1)
Bibere autem oportet herbae solaris, quam ἡλιοτρόπιον Graeci vocant, semen, vel certe folia ex vino.
(켈수스, 의학에 관하여, 5권, XXVII De curatione vulnerum, quae per morsus inferuntur. 18:1)
rutilos obscurat anhelitus axes discolor et longa solitos caligine pasci terruit orbis equos;
(클라우디아누스, DE RAPTU PROSERPINAE, LIBER SECUNDUS 2:99)
obscurat veteres obscurabitque futuros par donis dedit armisque manus:
(클라우디아누스, De Consulatu Stilichonis, Liber Tertius 2:114)
nemo solari, nemo adire praeter paucas feminas, amore an odio incertas.
(코르넬리우스 타키투스, 연대기, LIBER XIII, 19장3)
tempus damnationi delectum, quo Tiridates accipiendo Armeniae regno adventabat, ut ad externa rumoribus intestinum scelus obscuraretur, an ut magnitudinem imperatoriam caede insignium virorum quasi regio facinore ostentaret.
(코르넬리우스 타키투스, 연대기, LIBER XVI, 23장3)
sed adfectatione et morositate nimia obscurabat stilum, ut aliquanto ex tempore quam a cura praestantior haberetur.
(가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, Tiberius, 70장 1:3)
Ac primo caligine, quam fumus effuderat, obscurante lucem insidiarum metu substitit, deinde ut speculatores praemissi tuta omnia nuntiaverunt, paucos equitum ad temptandum vadum fluminis praemisit.
(쿠르티우스 루푸스, 퀸투스, 알렉산드로스 대왕 전기, 4권, 9장 17:1)
"gnate mihi longe iucundior unice vita, gnate, ego quem in dubios cogor dimittere casus reddite in extrema nuper mihi fine senectae, quandoquidem fortuna mea ac tua fervida virtus eripit invito mihi te, cui languida nondum lumina sunt gnati cara saturata figura, non ego te gaudens laetanti pectore mittam, nec te ferre sinam fortunae signa secundae, sed primum multas expromam mente querelas canitiem terra atque infuso pulvere foedans, inde infecta vago suspendam lintea malo, nostros ut luctus nostraeque incendia mentis carbasus obscurata decet ferrugine Hibera.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Long Poems , Poem 64 7:1)
Omnia qui magni dispexit lumina mundi, qui stellarum ortus comperit atque obitus, flammeus ut rapidi solis nitor obscuretur, ut cedant certis sidera temporibus, ut Triviam furtim sub Latmia saxa relegans dulcis amor gyro devocet aerio, idem me ille Conon caelesti in lumine vidit e Bereniceo vertice caesariem fulgentem clare, quam cunctis illa deorum levia protendens bracchia pollicita est, qua rex tempestate novo auctus hymenaeo vastatum finis iuerat Assyrios, dulcia nocturnae portans vestigia rixae quam de virgineis gesserat exuviis.
(가이우스 발레리우스 카툴루스, 노래, Elegies , Poem 661)
"Non igitur ambuletis sicut et gentes ambulant in vanitate sensus" tenebris obscurati;
(단테 알리기에리, Epistolae 34:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION