도구

도구

라틴어 문장 검색

et quemadmodum ea ipsa quae inter nos oportet esse amicitia, et in Christo inchoetur, et secundum Christum servetur, et ad Christum finis eius et utilitas referatur plenius edoceri.
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 2:28)
Constat enim Tullium verae amicitiae ignorasse virtutem;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:1)
Quid enim sublimius de amicitia dici potest, quid verius, quid utilius, quam quod in Christo inchoari, et secundum Christum produci, et a Christo perfici debeat probetur.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:6)
Age nunc, et quid primum de amicitia tibi videatur esse quaerendum edicito. Ivo.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:7)
Primum quid sit amicitia arbitror disserendum;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:8)
amicitia est rerum humanarum et divinarum cum benevolentia et caritate consensio? Ivo.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:12)
Ergo quibuscumque fuerit de rebus humanis atque divinis sententia eadem, eadem que voluntas cum benevolentia et caritate, ad amicitiae perfectionem eos pervenisse fatebimur? Ivo.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:2)
Quod autem vera amicitia inter eos qui sine Christo sunt esse non possit, mihi fateor esse persuasum.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:11)
Ex ipsa tamen diffinitione, quamvis forte tibi minus videatur esse perfecta, intellegere utcumque poteris quid sit amicitia. Ivo.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:15)
ab amico amicitia.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:21)
Amicitia igitur ipsa virtus est qua talis dilectionis ac dulcedinis foedere ipsi animi copulantur, et efficiuntur unum de pluribus.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:28)
Unde ipsam amicitiam non inter fortuita vel caduca, sed inter ipsas virtutes quae aeternae sunt, etiam mundi huius philosophi collocarunt.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:29)
manifeste declarans amicitiam aeternam esse, si vera est;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:33)
Haec volo interim credas numquam fuisse amicum, qui laedere potuit eum quem in amicitia semel recepit;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:38)
sed nec eum verae amicitiae gustasse delicias qui vel laesus desiit diligere quem semel amavit.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:39)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION