도구

도구

라틴어 문장 검색

Quae res aspernanter a nostris inter initia ipsa accepta est, hanc ob causam, quod illis tractibus non nisi peracta aut sopita audiri procul agentibus consueverant bella.
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, Liber XXXI, 4장 3:1)
Ne mihi torpentem sopiret inhercia sensum, In quo peruigilet, mens mea mouit opus.
(ANONYMUS NEVELETI, Incipit Esopus 1:8)
Dum niue candet humus, glacies dum sopit aquarum Cursus, in colubrum turbida seuit hyemps.
(ANONYMUS NEVELETI, De rustico et colubro 12:1)
Frigida sopito blanditur silua leoni.
(ANONYMUS NEVELETI, De leone et mure 20:1)
Cur pede sopito cursum tempusque moraris?
(ANONYMUS NEVELETI, De mula et musca 39:3)
subiecto uertice calcem Inprimit et sopit membra leonis equs.
(ANONYMUS NEVELETI, De leone et equo 45:9)
Haec adhuc me suadente insolita vinolentia ac diurna fatigatione pertentatus bonus Socrates iam sopitus stertebat altius.
(아풀레이우스, 변신, 1권 9:6)
"qui sopitus iacebit, trucidetur;"
(아풀레이우스, 변신, 3권 4:12)
"Nec setius Thrasyleon, examussim capto noctis latrocinali momento, prorepit cavea statimque custodes, qui propter sopiti quiescebant omnes ad unum, moi etiam ianitorem ipsum gladio conficit, clavique subtracta fores ianuae repandit nobisque prompte convolantibus et domus alveo receptis demonstrat horreum ubi vespera sagaciter argentum copiosum recondi viderat."
(아풀레이우스, 변신, 4권 9:65)
"ipsum illum deae Veneris filium, ipsum inquam Cupidinem leni quiete sopitum."
(아풀레이우스, 변신, 5권208)
"Nec morata Psyche pergit Taenarum sumptisque rite stipibus illis et offulis, infernum decurrit meatum transitoque per silentium asinaria debili et amnica stipe vectori data, neglecto superi natantis mortui desiderio, et spretis textricum subdolis precibus, et offulae cibo sopita canis horrenda rabie, domum Proserpinae penetrat:"
(아풀레이우스, 변신, 6권 1:155)
"mortuae bestiae ipsa vivens ventrem habitabit, tum factore nimio nares excruciante aestu et inediae diutinae letali fame tabescet, nec suis saltem liberis manibus mortem sibi fabricare poterit."
(아풀레이우스, 변신, 6권 9:12)
genitivis iam sopitis
(ARCHIPOETA, II85)
sed post tempus modicum cerebro sopito
(ARCHIPOETA, IV31)
Horum itaque amorem perniciosissimum poenarumque plenissimum vera et divina philosophia monet frenare atque sopire, ut se toto animus, etiam dum hoc corpus agit, in ea, quae semper eiusdem modi sunt neque peregrino pulchro placent, feratur atque aestuet.
(아우구스티누스, 편지들, 1. (A. D. 386 Epist. II) Zenobio Augustinus2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION