도구

도구

라틴어 문장 검색

Qui virtute et inaestimabili virorum inundatione impulsus, Barbicanas, exteriores scilicet muros, oppositos aequato vallo urbis, a viris arietem impellentibus gravi impetu in momento comminuit atque dejecit et viam machinae ad interiores muros et antiquos aptavit, foramenque pergrande et horrendum jam ad urbem pertransiens, infregit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VI 20:2)
Hoc itaque foramen trans muros urbis defensores intuentes, nec ultra id periculum sufferre valentes, igne sulphureo pice caereoque suscitato, arietem, niomium muris vicimum, succenderunt, [0543B] ne deinceps muros ferrata fronte impelleret, aut foramen ampliaret.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VI 20:3)
His ejectis et conductum regis usque in Damascum habentibus, [0553C] rex Jerusalem ingressus, templum Domini juxta ritum gentilium summa reverentia et humilitate subiit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VI 64:3)
Turci vero Tankradum de die in diem videntes invalescere, ducisque Godefridi vires illi semper [0577D] adesse, per aliquod tempus pacem cum eo decreverunt componere sub hac conditione, ut post hujus pacis terminum, communi consilio inito, aut sibi vellent subesse, aut omnino foedus cum illo refutarent subire.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 34:1)
statimque a conspectu illius abducti, quasi munera accepturi, omnes capitalem subiere sententiam, praeter unum, qui solus cum Baldewino ex omnibus triginta remansit.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 81:3)
[0602D] Nam idem mortis judicium in momento subire aestimabant.
(ALBERT OF AIX, HISTORIA HIEROSOLYMITANAE EXPEDITIONIS, LIBER VII 129:8)
Dicebat, Nullum denique scelus, nullum facinus malum esse, ad quod suscipiendumnon libido voluptatis impelleret;
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 37:3)
Naturaenim in tantum te impellet quod eos vehementer diliges.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER II 90:2)
Non inquid solum scientia que est remota a iustitia et calliditas,potius quam sapientia est appellanda, verum eciam animus paratus ad periculum,si sua cupiditate, non utilitate communi impellitur, audatie nomen habetpotius quam fortitudinis.
(ALBERTANO OF BRESCIA, DE AMORE ET DILECTIONE DEI ET PROXIMI ET ALIARUM RERUM ET DE FORMA VITAE, LIBER IV 5:1)
verumtamen animus turbatus me tantum impellit quod, quid facere debeam, ignoro.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 10:3)
nullum denique scelus, nullum malum facinus esse, ad quod suscipiendum non libido voluptatis impelleret;
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 88:5)
et hoc ideo quia gravioresinsidias antiqui adversarii tunc subimus, quando ejus bona suscipimus.
(ALBERTANO OF BRESCIA, LIBER CONSOLATIONIS ET CONSILII 254:9)
Reminiscens itaquebonorum quae sibi in Aegypto fecerat, cogitans etiam quia post mortem retribuereilli non poterat, mortem pro ipso subire se decrevit.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 18:34)
quod si faceret, poenas exmerito subiret.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 106:13)
Ad ultimum data sicut de iam confesso sententiaamaras audiens historias capitalem subiit sententiam.
(Petrus Alfonsi, DISCIPLINA CLERICALIS 215:5)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION