라틴어 문장 검색

professus grandia turget;
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, De Arte Poetica liber 1:16)
hic, dum sublimis versus ructatur et errat, si veluti merulis intentus decidit auceps in puteum foveamve, licet 'succurrite' longum clamet, 'io cives', non sit qui tollere curet.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, De Arte Poetica liber 14:2)
acris ubi me natura intendit, sub clara nuda lucerna quaecumque excepit turgentis verbera caudae clunibus aut agitavit equum lasciva supinum, dimittit neque famosum neque sollicitum, ne ditior aut formae melioris meiat eodem.
(퀸투스 호라티우스 플라쿠스, Satyrarum libri, 2권, Horatii servus libertate usus Saturnalitia festive illum et acriter obiurgat. 1:3)
Non sic Libycis syrtibus aequor furit alternos volvere fluctus, non Euxini turget ab imis commota vadis unda nivali vicina polo, ubi caeruleis immunis aquis lucida versat plaustra Bootes, ut praecipites regum casus Fortuna rotat.
(세네카, 아가멤논 2:4)
fert laeva semustas faces turgentque pallentes genae et vestis atri funeris exesa cingit ilia, strepuntque nocturni metus et ossa vasti corporis corrupta longinquo situ palude limosa iacent.
(세네카, 아가멤논 13:33)
uidebis illum pro tribunali locum quem modo magister equitum, cui ructare turpe erat, uomitu foedauerat:
(세네카, Suasoriae, Deliberat Cicero an Antonium deprecetur. 3:10)
illum turgentis sanie portenta rubetae et lecta exsuctis anguibus ossa trahunt, et strigis inventae per busta iacentia plumae, cinctaque funesto lanea vitta toro.
(섹스투스 프로페르티우스, 비가, 3권, poem 618)
pectore ructabat latices lapsuque citato sulcabat madidam iam torrens alveus alvum, terretur veniente dea manibusque remissis remus et urna cadunt, veniae tum verba paranti illa prior:
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 149)
"nec sic intortum violatae Phoebados ultrix in Danaos fulmen iecit, cum Graecia Troiae noctem habuit similemque facem fixusque Capherei cautibus inter aquas flammam ructabat Oileus."
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 78)
"Cannas celebres Varrone fugato Scipiadumque etiam turgentem funere Poenum Livius electus fregit, captivus, ut aiunt, orbis in urbe iacet;"
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Panegyricus 237)
raptum Palladium, repertum Achillem, captum praepetibus Dolona plantis et Rhesi niveas prius quadrigas Xanthi quam biberent fluenta tractas, ereptam quoque quam deus patronus, Philocteta, tibi dedit pharetram, Aiacem Telamonium furentem quod sese ante rates agente causam pugnacis tulit eloquens coronam, vitatum hinc Polyphemon atque Circen et Laestrygonii famem tyranni, tum pomaria divitis, Calypso et Sirenas pereuntibus placentes, vitatas tenebras facemque Naupli et Scyllae rabidum voracis inguen, vel Tauromenitana quos Charybdis ructato scopulos cavat profundo?
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Ad Felicem29)
[Inter Cyaneas, Ephyraea cacumina, cautes qua super Idalium levat Orithyion in aethram exesi sale montis apex, ubi forte vagantem dum fugit et fixit trepidus Symplegada Tiphys, atque recurrentem ructatum ad rauca Maleam,] exit in Isthmiacum pelagus claudentibus alis saxorum de rupe sinus, quo saepe recessu sic tamquam toto coeat de lumine caeli, artatur collecta dies tremulasque per undas insequitur secreta vadi, transmittitur alto perfusus splendore latex, mirumque relatu, lympha bibit solem tenuique inserta fluento perforat arenti radio lux sicca liquorem.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Epithalamium 1)
ex hoc barbaricis abacta plectris spernit senipedem stilum Thalia, ex quo septipedes videt patronos, felices oculos tuos et aures felicemque libet vocare nasum, cui non allia sordidumque cepe ructant mane novo decem apparatus, quem non ut vetulum patris parentem nutricisque virum die nec orto tot tantique petunt simul Gigantes, quot vix Alcinoi culina ferret.
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Ad V. C. Catullinum 3)
quique etiam adsumptum pecorosi de grege Iesse adflasti regem, plaustro cum foederis arcam imponens hostis nullo moderante bubulco proderet obscaenum turgenti podice morbum;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Euchariston ad Faustum Episcopum5)
quique volubilibus spatiantem tractibus alvi complesti Ionam, resonant dum viscera monstri introrsum psallente cibo vel pondera ventris ieiuni plenique tamen vate intemerato ructat cruda fames, quem singultantibus extis esuriens vomuit suspenso belua morsu;
(시도니우스 아폴리나리스, Carmina, Euchariston ad Faustum Episcopum7)

SEARCH

MENU NAVIGATION