도구

도구

라틴어 문장 검색

Restant ea quae non ad corporis sensus, sed ad rationem pertinent, ubi disciplinam disputationis regunt et numeri.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 7:8)
Unum denique simile dictum beati Gregorii dicitur, quod hi qui suae solatium imperitiae quaerunt, cum ea de fide interrogantur ad quae respondere non sufficiunt, statim objiciunt illud, inquam, quod in homilia Evangeliorum XX, cum de resurrectione corporum loqueretur, ait:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 16:14)
Neque enim vas habens liquorem, nec corpus color, nec aer lux sive fervor, nec anima est sapientia.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 31:14)
Omnes quippe res praeter substantias, per se subsistere non possunt, nisi scilicet subjectis sustententur substantiis, ut albedo nulla ratione esse potest nisi in subjecto corpore, aut pietas nisi in anima, aut quaelibet res novem praedicamentorum, nisi in subjectis substantiis insint.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 33:15)
De his enim rebus intelligi ratione in quibus subjectis sunt ea quae in aliquo subjecto esse dicuntur, sicut color in corpore. Item:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 35:11)
Corpus enim quod corrumpitur aggravat animam, et deprimit terrena habitatio sensum multa cogitantem.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 36:11)
Sed nec proprium et usitatum nomen Dei ad illam unicam divinitatis majestatem, quae excogitari non valet, necdum disseri, ipsi magni philosophi noverunt accommodare qui cum Deum cum Marte nominant, quem animali rationi supponunt, de mundo et coelestibus corporibus illud, ut supra meminimus, accipiunt.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 36:23)
Proprias vero diffinitiones eorum esse dicimus, quorum ex integro exprimunt esse, ut substantia corporea corporis, vel aptum ad ridendum risibilis, vel habens albedinem albi, quanquam differentiam, proprietatis scilicet seu diffinitionis, Boetius in libro divisionum diligenter attendens rationale et bipes, quae idem numero contingit esse, differre tamen his verbis asserit:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 41:14)
hic homo et substantia est et corpus, et animatum et sensibile, quod est alias rationale, et mortale quod est homo.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:18)
Et fortassis albus et crispus, et aliis accidentibus subjectus quae recipit, et cum ipso idem sit numero, vel essentialiter substantia, quod corpus vel animatum, etc. Nihilominus tamen haec ab invicem proprietatibus suis diversa sunt, secundum quas scilicet ipsa diversis terminanda sint diffinitionibus:
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:19)
aliud quippe substantiae est proprium, et aliud corporis;
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:20)
alius corporis, alius caeterorum.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 42:22)
Hanc autem conceptionem, qua scilicet conceptus mentis in effectum operando prodit, Priscianus in primo Constructionum diligenter aperit, dicens generales et speciales formas rerum intelligibiliter in mente divina constitisse, antequam in corpora prodirent, hoc est in effecta per operationem, quod est dicere, ante providit Deus quid et qualiter ageret, quam illud opere compleret.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 57:4)
Anima qua Patrem intuetur, ac paulatim reaigente respectum in fabricam corporum incorporea ipsa degenerat.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 58:7)
Anima quippe ab animando, hoc est vivificando, dicta est. Spiritus quidem sanctus, ut in primo libro distinximus, quasi anima est, hoc est animarum nostrarum, et nostrae animae quasi quaedam ejus corpora sunt, ab ipso scilicet donis suae gratiae vegetata.
(피에르 아벨라르, Theologia scholarium, Liber secundus 59:1)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION