라틴어 문장 검색

haec autem omnia, quae tractarentur ab oratoribus, dubia esse et incerta;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 92:2)
ego enim, quantum auguror coniectura quantaque ingenia in nostris hominibus esse video, non despero fore aliquem aliquando, qui et studio acriore quam nos sumus atque fuimus et otio ac facultate discendi maiore ac maturiore et labore atque industria superiore, cum se ad audiendum legendum scribendumque dederit, exsistat talis orator, qualem quaerimus, qui iure non solum disertus, sed etiam eloquens dici possit;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 95:1)
Nam si ars ita definitur, ut paulo ante exposuit Antonius, ex rebus penitus perspectis planeque cognitis atque ab opinionis arbitrio seiunctis scientiaque comprehensis, non mihi videtur ars oratoris esse ulla;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 108:1)
Neque enim haec ita dico, ut ars aliquos limare non possit - neque enim ignoro, et quae bona sint, fieri meliora posse doctrina, et, quae non optima, aliquo modo acui tamen et corrigi posse - , sed sunt quidam aut ita lingua haesitantes aut ita voce absoni aut ita vultu motuque corporis vasti atque agrestes, ut, etiam si ingeniis atque arte valeant, tamen in oratorum numerum venire non possint;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 115:1)
Neque enim, si multitudo litium, si varietas causarum, si haec turba et barbaria forensis dat locum vel vitiosissimis oratoribus, idcirco nos hoc, quod quaerimus, omittemus.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 118:2)
Nullae enim lites neque controversiae sunt, quae cogant homines sicut in foro non bonos oratores, item in theatro actores malos perpeti.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 118:4)
Est igitur oratori diligenter providendum, non uti eis satis faciat, quibus necesse est, sed ut eis admirabilis esse videatur, quibus libere liceat iudicare;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 119:1)
- qui vero nihil potest dignum re, dignum nomine oratoris, dignum hominum auribus efficere atque edere, is mihi, etiam si commovetur in dicendo, tamen impudens videtur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 120:2)
Tum Antonius 'saepe, ut dicis,' inquit 'animadverti, Crasse, et te et ceteros summos oratores, quamquam tibi par mea sententia nemo umquam fuit, in dicendi exordio permoveri;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 122:3)
cuius quidem rei cum causam quaererem, quidnam esset cur, ut in quoque oratore plurimum esset, ita maxime is pertimesceret, has causas inveniebam duas:
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 123:1)
unam, quod intellegerent ei, quos usus ac natura docuisset, non numquam summis oratoribus non satis ex sententia eventum dicendi procedere;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 123:2)
oratoris peccatum, si quod est animadversum, stultitiae peccatum videtur;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 124:4)
in oratore autem acumen dialecticorum, sententiae philosophorum, verba prope poetarum, memoria iuris consultorum, vox tragoedorum, gestus paene summorum actorum est requirendus;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 128:1)
quam ob rem nihil in hominum genere rarius perfecto oratore inveniri potest;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 128:2)
quae enim, singularum rerum artifices singula si mediocriter adepti sunt, probantur, ea nisi omnia sunt in oratore summa, probari non possunt.'
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER PRIMVS 128:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION