도구

도구

라틴어 문장 검색

Ac si quis est talis, quales esse omnes oportebat, qui in hoc ipso, in quo exultat et triumphat oratio mea, me vehementer accuset, quod tam capitalem hostem non comprehenderim potius quam emiserim, non est ista mea culpa, Quirites, sed temporum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, ORATIONES IN CATILINAM, ORATIO IN L. CATILINAM SECVNDA 3:1)
Quodsi ne ipsarum quidem virtutum laus, in qua maxime ceterorum philosophorum exultat oratio, reperire exitum potest, nisi derigatur ad voluptatem, voluptas autem est sola, quae nos vocet ad se et alliciat suapte natura, non potest esse dubium, quin id sit summum atque extremum bonorum omnium, beateque vivere nihil aliud sit nisi cum voluptate vivere.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, LIBER PRIMUS 70:1)
nam cum ita nati factique simus, ut et agendi aliquid et diligendi aliquos et liberalitatis et referendae gratiae principia in nobis contineremus atque ad scientiam, prudentiam, fortitudinem aptos animos haberemus a contrariisque rebus alienos, non sine causa eas, quas dixi, in pueris virtutum quasi scintillas videmus, e quibus accendi philosophi ratio debet, ut eam quasi deum ducem subsequens ad naturae perveniat extremum.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, LIBER QUINTUS 58:3)
Homo, qui erranti comiter monstrat viam, Quasi lumen de suo lumine accendat, facit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 68:4)
Nihilo minus ipsi lucet, cum illi accenderit.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 68:5)
Panaetius quidem Africanum, auditorem et familiarem suum, solitum ait dicere, ut equos propter crebras contentiones proeliorum ferocitate exsultantes domitoribus tradere soleant, ut iis facilioribus possint uti, sic homines secundis rebus effrenatos sibique praefidentes tamquam in gyrum rationis et doctrinae duci oportere, ut perspicerent rerum humanarum imbecillitatem varietatemque fortunae.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 117:6)
Nam qui appetitus longius evagantur et tamquam exsultantes sive cupiendo sive fugiendo non satis a ratione retinentur, ii sine dubio finem et modum transeunt;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 의무론, LIBER PRIMUS 132:3)
alterum enim exsultantem verborum audacia reprimebat alterum cunctantem et quasi verecundantem incitabat.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 36:2)
nam exsultantem te et praefidentem tibi repriment validae legum habenae atque imperi insistent iugo.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, LIBER TERTIVS 166:5)
deinde victoriis divitiisque subnixus exultabat insolentia neque suos mores regere poterat neque suorum libidines.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 70:4)
300M quae sanguine alitur, quae in omni crudelitate sic exultat, ut vix hominum acerbis funeribus satietur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Liber Secundus 111:1)
301M Est igitur quiddam turbulentum in hominibus singulis, quod vel exultat voluptate vel molestia frangitur.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 국가론, Libri III de Re Publica Fragmenta Incertae Sedis 1:2)
hic et bella gerebat ut adulescens, cum plane grandis esset, et Hannibalem iuveniliter exsultantem patientia sua molliebat;
(마르쿠스 툴리우스 키케로, Cato Maior: de Senectute 14:6)
Cum dormientibus ea pars animi, quae mentis et rationis sit particeps, sopita langueat, illa autem, in qua feritas quaedam sit atque agrestis inmanitas, cum sit inmoderato obstupefacta potu atque pastu, exsultare eam in somno inmoderateque iactari.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. Tullii Ciceronis de divinatione liber primus. 89:9)
gubernatores cum exsultantis lolligines viderunt aut delphinos se in portum conicientes, tempestatem significari putant.
(마르쿠스 툴리우스 키케로, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), M. TULLII CICERONIS DE DIVINATIONE LIBER SECUNDUS. 215:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION