라틴어 문장 검색

quare silvarum amoenitas et praeterlabentia flumina et inspirantes ramis arborum aurae volucrumque cantus et ipsa late circumspiciendi libertas ad se trahunt, ut mihi remittere potius voluptas ista videatur cogitationem quam intendere.
(퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, Liber X 186:1)
Numidae tantummodo remorati, dum in elephantis auxilium putant, postquam eos impeditos ramis arborum atque ita disiectos circumveniri vident, fugam faciunt, ac plerique abiectis armis collis aut noctis, quae iam aderat, auxilio integri abeunt.
(살루스티우스, The Jugurthine War, 53장5)
Cuius ramis modo, modo eminentibus saxis nisus Ligus in castelli planitiem pervenit, quod cuncti Numidae intenti proeliantibus aderant.
(살루스티우스, The Jugurthine War, 93장5)
Quam nodosi sunt et retorridi rami, quam tristes et squalidi trunci!
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 1, letter 12 2:4)
Sic segetem nimia sternit ubertas, sic rami nimio onere franguntur, sic ad maturitatem non pervenit nimia fecunditas.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 39 4:4)
Si tibi occurrerit vetustis arboribus et solitam altitudinem egressis frequens lucus et conspectum caeli ramorum aliorum alios protegentium summovens obtentu, illa proceritas silvae et secretum loci et admiratio umbrae in aperto tam densae atque continuae fidem tibi numinis faciet.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 4, letter 41 3:1)
Ceterum illic est fortitudo, cuius patientia et perpessio et tolerantia rami sunt.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 7, letter 67 10:3)
magnarum arborum truncos circumcisis ramis et ad unum redactis pedem cum rapo suo transtulit amputatis radicibus, relicto tantum capite ipso, ex quo illae pependerant.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 11, letter 86 17:2)
ramos fortes nec corticis duri, quales esse novellarum arborum solent, eodem genere deposuit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 11, letter 86 19:2)
Deinde non est contentus his artibus, sed in pistrinum sapientem summittit.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 14, letter 90 22:1)
Quemadmodum folia per se virere non possunt, ramum desiderant, cui inhaereant, ex quo trahant sucum;
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 59:3)
Namque et sine radice inutiles rami sunt et ipsae radices iis, quae genuere, adiuvantur.
(세네카, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 64:2)
nec tu, quamvis dura virago patiensque mali, poteris tantas flere ruinas, non quae verno mobile carmen ramo cantat tristis aedon Ityn in varios modulata sonos, non quae tectis Bistonis ales residens summis impia diri furta mariti garrula narrat, lugere tuam poterit digne conquesta domum, licet ipse velit clarus niveos inter olores Histrum cycnus Tanainque colens extrema loqui, licet alcyones Ceyca suum fluctu leviter plangente sonent, cum tranquillo male confisae credunt iterum pelago audaces fetusque suos nido pavidae titubante fovent;
(세네카, 아가멤논 12:5)
arborque pomis fertilis aureis extimuit manus insueta carpi fugitque in auras leviore ramo.
(세네카, 아가멤논 15:12)
laeva victricem tenens frondem virenti protegat ramo caput, et ista donum palma Pisaei Iovis velamen eadem praestet atque omen tibi.
(세네카, 아가멤논 17:10)

SEARCH

MENU NAVIGATION