라틴어 문장 검색

per quem corpora se liberare nituntur a pressura aut tensura praeter-naturali, et restituere se in dimensum corpori suo conveniens.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 444:2)
unde fit diminutio ponderis et exsiccatio, ut alibi diximus.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 459:18)
magnes armatus nonnullus detinet et suspendit ferrum, ad sexagecuplum pondus ipsius;
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 471:2)
quod si majus fuerit pondus, succumbit.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 471:4)
Vectis tanti roboris sublevabit tantum pondus;
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 471:5)
sin majus fuerit pondus, succumbit.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 471:7)
Nempe, an omnino cessent, vel potius usque nitantur, sed ligentur.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 472:2)
Per aequilibrium, ut in bilancibus, quae stant si aequa sint pondera.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 472:6)
Notandum tamen est (ut diximus) quatenus nitantur motus illi succumbentes.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 472:8)
atque ille tamen totis viribus resurgere nitatur;
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 472:10)
quia corpora per eas non acquirunt consistentiam aliquam novam constantem et quiescentem, sed transitoriam, et nitentem semper ad restitutionem et liberationem sui.
(FRANCIS BACON, NOVUM ORGANUM, Liber Secundus 481:11)
Eas autem auxi et numero et pondere in tantum, ut plane opus novum sint.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, Praefatio 3:4)
Secundum est, cum materia quidem controversiae pondus habet, sed ad nimiam subtilitatem et obscuritatem redacta est;
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, III. DE UNITATE ECCLESIAE 2:21)
Nisi forte hi defectus in generosa et heroica ingenia inciderint, quae defectus proprius naturales in honoris sui incrementum vertere nitantur.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, IX. DE INVIDIA 5:4)
In rebus ambiguis et ingratis bonum est initia de iis sermonem inferendi alicui alteri deputare, cuius verba minoris sint ponderis, et maioris auctoritatis vocem in subsidiis reservare, veluti casu fortuito intervenientem, ut interrogetur ille superveniens de eo sermone, qui ab altero iniectus est.
(FRANCIS BACON, SERMONES FIDELES SIVE INTERIORA RERUM, XXII. DE ASTUTIA 8:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION