도구

도구

라틴어 문장 검색

Nec risus tacuere, globus cum volvitur actus Infami jactu, aut nimium vestigia plumbum Allicit, et sphaeram a recto trahit insita virtus Tum qui projecit, strepitus effundit inanes,
(JOSEPHUS ADDISON, SPHAERISTERIUM 4:3)
Christus uenit humiles erigere, peccatores iustificare, ille e contra humiles eiciet, peccatores magnificabit, impios exaltabit semper que uicia, que sunt contraria uirtutibus, docebit, legem euangelicam dissipabit, demonum culturam in mundo reuocabit, gloriam propriam queret et omnipotentem Deum se nominabit.
(ADSO DERUENSIS, DE ORTU ET TEMPORE ANTICHRISTI 1:11)
Et sicut in matrem Domini nostri Iesu Christi Spiritus sanctus uenit et eam sua uirtute obumbrauit et diuinitate repleuit, ut de Spiritu sancto conciperet et quod nasceretur diuinum esset ac sanctum, ita quoque diabolus in matrem Antichristi descendet et totam eam replebit, totam circumdabit, totam tenebit, totam interius et exterius possidebit, ut, diabolo cooperante, per hominem concipiet et quod natum fuerit totum sit iniquum, totum malum, totum perditum.
(ADSO DERUENSIS, DE ORTU ET TEMPORE ANTICHRISTI 1:23)
Nam paulo ante in turba fratrum me residente, cum omnes undique circumstreperent, et alius quaereret, alius disputaret, et iste de Scripturis, ille de moribus, alter de vitiis, de virtutibus alter quaestiones ingererent, tu solus tacebas;
(DE AMICITIA, CAPUT PRIMUM. Libri hujus scribendi occasio. 1:27)
Constat enim Tullium verae amicitiae ignorasse virtutem;
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 1:1)
Amicitia igitur ipsa virtus est qua talis dilectionis ac dulcedinis foedere ipsi animi copulantur, et efficiuntur unum de pluribus.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:28)
Unde ipsam amicitiam non inter fortuita vel caduca, sed inter ipsas virtutes quae aeternae sunt, etiam mundi huius philosophi collocarunt.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:29)
Quod si nostris, id est christianis temporibus, tanta est raritas amicorum, frustra, ut mihi videtur, in huius virtutis acquisitione desudo, quam me adepturum, eius mirabili sublimitate territus, iam pene despero.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:48)
Quamvis de nullius virtutis acquisitione desperandum sit christiano, cui quotidie ex Evangelio vox divina resultat:
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 2:53)
Dominus virtutum ipse est rex gloriae.
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:2)
Nonne, secundum tullianam diffinitionem, verae amicitiae virtute pollebant, de quibus scriptum est:
(DE AMICITIA, CAPUT II. Inter quos sit amicitia vera. 3:5)
Nec certe de simili, vel saltem de eadem materia hoc adiutorium divina virtus formavit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 1:27)
Verum his in quibus omnem virtutis sensum oblitteravit impietas, ratio quae in eis exstingui non potuit, ipsum amicitiae et societatis affectum non reliquit;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:1)
Manifestum proinde est amicitiam naturalem esse sicut virtutem, sicut sapientiam, et caetera quae propter se, quasi bona naturalia, et appetenda sunt et servanda;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:7)
Sic et superba castitas virtus non est;
(DE AMICITIA, CAPUT IV. Amicitiae origo et progressus. 2:18)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION