도구

도구

라틴어 문장 검색

— Atqui promptissima ratio est. Quod enim simplex est indiuisumque natura, id error humanus separat et a uero atque perfecto ad falsum imperfectumque traducit.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 1:6)
— Minime, inquam, puto idque a te, nihil ut amplius desideretur, ostensum est. — Haec igitur uel imagines ueri boni uel imperfecta quaedam bona dare mortalibus uidentur, uerum autem atque perfectum bonum conferre non possunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 3:11)
Perfectasque iubens perfectum absoluere partes.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVIII 9:1)
Quoniam igitur quae sit imperfecti, quae etiam perfecti boni forma uidisti, nunc demonstrandum reor quonam haec felicitatis perfectio constituta sit. In quo illud primum arbitror inquirendum an aliquod huius modi bonum quale paulo ante definisti in rerum natura possit exsistere, ne nos praeter rei subiectae ueritatem cassa cogitationis imago decipiat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 1:1)
omne enim quod imperfectum esse dicitur id imminutione perfecti imperfectum esse perhibetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 1:3)
Quo fit ut, si in quolibet genere imperfectum quid esse uideatur, in eo perfectum quoque aliquid esse necesse sit;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 1:4)
Quodsi, uti paulo ante monstrauimus, est quaedam boni fragilis imperfecta felicitas, esse aliquam solidam perfectamque non potest dubitari.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 1:7)
Ita uero bonum esse deum ratio demonstrat ut perfectum quoque in eo bonum esse conuincat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:4)
erit enim eo praestantius aliquid perfectum possidens bonum, quod hoc prius atque antiquius esse uideatur;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:6)
omnia namque perfecta minus integris priora esse claruerunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:7)
Quare ne in infinitum ratio prodeat, confitendum est summum deum summi perfectique boni esse plenissimum;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:8)
sed perfectum bonum ueram esse beatitudinem constituimus:
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:9)
quare neutrum poterit esse perfectum, cum alterutri alterum deest.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:3)
Sed quod perfectum non sit id summum non esse manifestum est;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:4)
— Nonne, inquit, monstrauimus ea quae appetuntur pluribus idcirco uera perfectaque bona non esse quoniam a se inuicem discreparent, cumque alteri abesset alterum plenum absolutumque bonum afferre non posse, tum autem uerum bonum fieri cum in unam ueluti formam atque efficientiam colliguntur, ut quae sufficientia est eadem sit potentia, reuerentia, claritas atque iucunditas, nisi uero unum atque idem omnia sint, nihil habere quo inter expetenda numerentur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:8)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION