도구

도구

라틴어 문장 검색

Clementia est temperantia animi in potestate ulciscendi vel lenitas superioris adversus inferiorem in constituendis poenis.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 11:2)
Illa finitio contradictiones inveniet, quamvis maxime ad verum accedat, si dixerimus clementiam esse moderationem aliquid ex merita ac debita poena remittentem :
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 12:1)
Atqui hoc omnes intellegunt clementiam esse, quae se flectit citra id, quod merito constitui posset.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 12:3)
Quid ergo opponitur clementiae ?
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 14:3)
Hanc clementia repellit longe iussam stare a se ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 16:3)
Utraque circa severitatem circaque clementiam posita sunt, quae vitare debemus ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 17:4)
per speciem enim severitatis in crudelitatem incidimus, per speciem clementiae in misericordiam.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 17:5)
Ergo quemadmodum religio deos colit, superstitio violat, ita clementiam mansuetudinemque omnes boni viri praestabunt, misericordiam autem vitabunt ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 19:1)
clementia rationi accedit.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 19:6)
Haec omnia non veniae, sed clementiae opera sunt.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 32:1)
Clementia liberum arbitrium habet ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 32:2)
Clementia hoc primum praestat, ut, quos dimittit, nihil aliud illos pati debuisse pronuntiet ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 32:8)
) De clementia quoque compendiosa principibus capitula Seneca evigilavit, in quibus ideo brevitatem dilexit non obscuram, ut magnis occupatos legere non taederet.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 35:4)
Clementiae est aliquid ultrici detrahere sententiae.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber II 35:7)
mobilis enim et inquieta homini mens data est, nusquam se tenet, spargitur et cogitationes suas in omnia nota atque ignota dimittit, vaga et quietis impatiens et novitate rerum laetissima.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 32:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION