라틴어 문장 검색

ἀπόλλωνα Διδυμαῖον vocant, quod geminam speciem sui numinis praefert ipse inluminando formandoque lunam:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVII. 64:1)
Sed licet illo prius adserto, eundem esse Apollinem ac solem, edoctoque postea ipsum esse Liberum patrem qui Apollo est, nulla ex his dubitatio sit Solem ac Liberum patrem eiusdem numinis habendum:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XVIII. 7:1)
Et cum est in inferioribus et ideo dies breviores facit, lugere creditur dea, tamquam sole raptu mortis temporalis amisso et a Proserpina retento, quam numen terrae inferioris circuli et antipodum diximus:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXI. 3:1)
Sic et imperator Traianus initurus ex ea provincia Parthiam cum exercitu constantissimae religionis hortantibus amicis, qui maxima huiusce numinis ceperant experimenta, ut de eventu consuleret rei coeptae, egit Romano consilio prius explorando fidem religionis, ne forte fraus subesset humana:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIII. 14:3)
sed subiungunt eidem deam nomine Adargatin, omnemque potestatem cunctarum rerum his duobus attribuunt solem terramque intellegentes, nec multitudine nominum enuntiantes divisam eorum per omnes species potestatem, sed argumentis quibus ornantur significantes multiplicem praestantiam duplicis numinis.
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIII. 18:2)
Equidem, inquit, miror potuisse tantorum potestatem numinum conprehendi:
(Macrobii Saturnalia, Liber I, XXIV. 2:2)
et, si videtur, ut aedituus responsa numinis sui praedicat ita ego quae memoria suggesserit refero dicta Ciceronis.
(Macrobii Saturnalia, Liber II, III. 1:2)
Haec vox propria sacrorum est, ut reus vocetur qui suscepto voto se numinibus obligat, damnatus autem qui promissa vota iam solvit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, II. 6:2)
Tango aras, medios ignes ac numina testor, eandem vim nominis ex adprehensione significat.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, II. 9:6)
et argumento utuntur quod Tarquinius, Demarati Corinthii filius Samothracicis religionibus mystice imbutus, uno templo ac sub eodem tecto numina memorata coniunxit.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IV. 8:3)
Sed et omnia haec nomina cum in uno de supradictis numinibus servat, doctrinam procul dubio suam de omni hac opinione confirmat.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IV. 10:1)
Iunonis magnae primum prece numen adora τὴν μεγάλην nominavit:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, IV. 10:3)
Et primo quidem illud quo voluntas numinum per exta monstratur:
(Macrobii Saturnalia, Liber III, V. 2:1)
Nam et animam, id est hostiae nomen, posuit, et litare, quod significat sacrificio facto placasse numen.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, V. 4:4)
Veranius enim in Pontificalibus quaes­tionibus docet eximias dictas hostias quae ad sacrificium destinatae eximantur e grege, vel quod eximia specie quasi offerendae numinibus eligantur.
(Macrobii Saturnalia, Liber III, V. 6:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION