도구

도구

라틴어 문장 검색

Atquin eo die deferentibus eisdem nominis nostri delatio suscepta est. Quid igitur, nostraene artes ita meruerunt an illos accusatores iustos fecit praemissa damnatio?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 2:12)
Sed num idem de patribus quoque merebamur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:26)
O meritos de simili crimine neminem posse conuinci!
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 3:35)
hoc tantum dixerim ultimam esse aduersae fortunae sarcinam quod, dum miseris aliquod crimen affingitur, quae perferunt meruisse creduntur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, VIII 4:13)
Nam qui uallo eius ac munimine continetur, nullus metus est ne exsul esse mereatur;
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 1:7)
at quisquis inhabitare eam uelle desierit pariter desinit etiam mereri.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Primus, X 1:8)
Si quis rerum mortalium fructus ullum beatitudinis pondus habet, poteritne illius memoria lucis quantalibet ingruentium malorum mole deleri cum duos pariter consules liberos tuos domo prouehi sub frequentia patrum sub plebis alacritate uidisti, cum eisdem in curia curules insidentibus tu regiae laudis orator ingenii gloriam facundiaeque meruisti, cum in circo duorum medius consulum circumfusae multitudinis exspectationem triumphali largitione satiasti?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, V 1:16)
Quae tametsi conditoris opera suique distinctione postremae aliquid pulchritudinis trahunt, infra uestram tamen excellentiam collocatae ammirationem uestram nullo modo mereantur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, IX 2:5)
est aliquando cum de hominibus fallax illa nihil bene mereatur, tum scilicet cum se aperit, cum frontem detegit moresque profitetur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Secundus, XV 1:2)
Quodsi neque id ualent efficere quod promittunt bonisque pluribus carent, nonne liquido falsa in eis beatitudinis species deprehenditur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:4)
— Opes igitur nihilo indigentem sufficientemque sibi facere nequeunt, et hoc erat quod promittere uidebantur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, V 1:19)
Nihil igitur dubium est quin hae ad beatitudinem uiae deuia quaedam sint nec perducere quemquam eo ualeant ad quod se perducturas esse promittunt.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XV 1:1)
ibi enim ueram quam promisimus statim uidebis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 3:3)
— Sed cum, ut in Timaeo Platoni, inquit, nostro placet, in minimis quoque rebus diuinum praesidium debeat implorari, quid nunc faciendum censes ut illius summi boni sedem repperire mereamur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XVII 3:15)
papae, inquam, ut magna promittis!
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quartus, III 1:2)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION