라틴어 문장 검색

si servum tuum sanavero, tibi imputabo ;
(세네카, 행복론, Liber V 108:3)
Hoc enim saepe te conquerentem audio, quod quaedam homines sibi praestant, aliis imputant.
(세네카, 행복론, Liber VI 52:5)
" " Puta," inquit, " aliter fieri non posse me magistratum, quam si decem captos cives ex magno captivorum numero redemero ;
(세네카, 행복론, Liber VI 57:3)
tibi enim ad utilitatem tuam satis est quoslibet redemisse.
(세네카, 행복론, Liber VI 58:2)
Itaque debeo, non quod redimis me, sed quod eligis ;
(세네카, 행복론, Liber VI 58:3)
Itaque, si praetorem te factura esset decem captivorum redemptio, decem autem soli captivi essemus, nemo quicquam tibi deberet ex nobis, quia nihil haberes, quod cuiquam imputares, a tua utilitate seductum.
(세네카, 행복론, Liber VI 59:1)
iam te alius redemerat :
(세네카, 행복론, Liber VII 79:3)
Non est itaque, quod ista officia cuiquam imputes, quoniam quidem, cum illa faceres, non esse cum alio volebas, sed tecum esse non poteras.
(세네카, De Brevitate Vitae, Liber X, ad Pavlinvm: de brevitate vitae 11:6)
nec haec vilitas sui est aut dementia pro uno capite tot milia excipere ferrum ac multis mortibus unam animam redimere nonnumquam senis et invalidi.
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 18:2)
Tarius quidem eodem die et alterum heredem perdidit, sed Caesar libertatem sententiae suae redemit ;
(세네카, ad Neronem Caesarem: de clementia, Liber I 95:1)
maior est amor, qui pari periculo minus redimit.
(세네카, De Consolatione ad Helvium, Liber XII, ad Helviam matrem: de consolatione 136:5)
Nam multa providit, quibus hanc emendaret iniuriam, multa etiamnunc dabit, quibus redimat ;
(세네카, De Consolatione ad Polybium, Liber XI, ad Polybium: de consolatione 110:3)
Dementes itaque et ignari veritatis illis imputant saevitiam maris, immodicos imbres, pertinaciam hiemis, cum interim nihil horum quae nobis nocent prosuntque ad nos proprie derigatur.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber II 145:1)
Faciet nos mitiores, si cogitaverimus, quid aliquando nobis profuerit ille cui irascimur, et meritis offensa redimetur.
(세네카, 노여움에 대하여, Liber II 187:1)
Stat supra caput fatum et pereuntis dies imputat propiusque ac propius accedit;
(세네카, 노여움에 대하여, Liber III 239:2)

SEARCH

MENU NAVIGATION