도구

도구

라틴어 문장 검색

quare quod omnium principium sit id etiam sui substantia summum esse bonum uerissima ratione concluserim.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 2:21)
— Cum multa, inquit, beatitudo continere uideatur, utrumne haec omnia unum ueluti corpus beatitudinis quadam partium uarietate coniungant an sit eorum aliquid quod beatitudinis substantiam compleat, ad hoc uero cetera referantur?
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 3:17)
Ex quo liquido apparet ipsius boni et beatitudinis unam atque eandem esse substantiam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:23)
— Securo igitur concludere licet dei quoque in ipso bono nec usquam alio sitam esse substantiam.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XIX 4:27)
eadem namque substantia est eorum quorum naturaliter non est diuersus effectus.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXI 1:14)
Rursus ipsam boni formam dei ac beatitudinis loquebaris esse substantiam ipsumque unum id ipsum esse bonum docebas quod ab omni rerum natura peteretur.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 3:16)
Ea est enim diuinae forma substantiae ut neque in externa dilabatur nec in se externum aliquid ipsa suscipiat, sed, sicut de ea Parmenides ait, Patoken eukuklou sfaires enaligkion ogko, rerum orbem mobilem rotat dum se immobilem ipsa conseruat.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Tertius, XXIII 3:21)
Nam supernis diuinisque substantiis et perspicax iudicium et incorrupta uoluntas et efficax optatorum praesto est potestas.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, III 1:9)
Hac itaque ratione multiplices cognitiones diuersis ac differentibus cessere substantiis.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, IX 1:2)
Quoniam igitur, uti paulo ante monstratum est, omne quod scitur non ex sua sed ex comprehendentium natura cognoscitur, intueamur nunc quantum fas est quis sit diuinae substantiae status, ut quaenam etiam scientia eius sit possimus agnoscere.
(보이티우스, De philosophiae consolatione, Liber Quintus, XI 1:1)
primum principium est causa substantiae mundi, quia si non, tunc plura essent prima principia;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 2:2)
ideo generans non potest in totam substantiam rei;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 6:3)
creatio autem non est ex subiecto et materia, et ideo creans potest in totam substantiam rei.
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 2 6:4)
ens aeternum, et secundum suam substantiam, et secundum omnem suam dispositionem, cui nihil acquisitum est in futuro, et cui nihil deficit in praeterito ex his per quae effectum suum produceret, facit effectum suum immediatum sibi coaeternum;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 25:6)
Deus est ens aeternum secundum substantiam et secundum omnem, quaecunque in eo est, dispositionem, cui nihil acquisitum est in futuro, [et cui] nihil deficit in praeterito ex his per quae effectum suum produceret, et mundus est suus effectus immediatus;
(Boethius De Dacia, DE MUNDI AETERNITATE, 4 25:7)

LOGIN

로그인

회원가입

SEARCH

MENU NAVIGATION