라틴어 문장 검색

hoc tamen differunt, quod sollicitius et intentius tui me quam mei excipiunt.
(소 플리니우스, 편지들, 1권, letter 4 2:2)
quo ego, cum dico vel recito, non minus quam clamore delector, sit modo silentium acre et intentum, et cupidum ulteriora audiendi.
(소 플리니우스, 편지들, 2권, letter 10 7:2)
In ceteris enim lectorem novitas ipsa intentum habet, in hac nota vulgata dicta sunt omnia;
(소 플리니우스, 편지들, 3권, letter 13 2:2)
Nam ante aliquot annos, dum intente instanterque pronuntiat, sanguinem reiecit atque ob hoc in Aegyptum missus a me post longam peregrinationem confirmatus rediit nuper;
(소 플리니우스, 편지들, 5권, letter 19 6:1)
Nihilo segnius ego intentus in librum.
(소 플리니우스, 편지들, 6권, letter 20 5:4)
Iidem prospeximus curiam, sed curiam trepidam et elinguem, cum dicere quod velles periculosum, quod nolles miserum esset.
(소 플리니우스, 편지들, 8권, letter 14 8:1)
Quanto studiosius intentiusque legisti libros quos de Helvidi ultione composui, tanto impensius postulas, ut perscribam tibi quaeque extra libros quaeque circa libros, totum denique ordinem rei cui per aetatem non interfuisti.
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 13 1:1)
Paulum redormio, dein ambulo, mox orationem Graecam Latinamve clare et intente non tam vocis causa quam stomachi lego;
(소 플리니우스, 편지들, 9권, letter 36 3:5)
Rescripsit trepida 'non licet!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber secundus, poem 24)
Discite, qui sapitis, non quae nos scimus inertes, Sed trepidas acies et fera castra sequi Proque bono versu primum deducite pilum!
(푸블리우스 오비디우스 나소, 사랑, Liber tertius, poem 820)
disce bonas artes, moneo, Romana iuventus, non tantum trepidos ut tueare reos;
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber I 1:312)
tu iuvenem trepidum quolibet abde loco.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 127:3)
vidit ut oppressa vestigia corporis herba, pulsantur trepidi corde micante sinus.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ars amatoria, Liber III 150:2)
et semel intentus nervo levis arcus equino vincula semper habens inresoluta manet.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 28)
vox, precor, Augustas pro me tua molliat aures, auxilio trepidis quae solet esse reis, adsuetaque tibi doctae dulcedine linguae aequandi superis pectora flecte viri.
(푸블리우스 오비디우스 나소, Ex Ponto, Ex Ponto, poem 243)

SEARCH

MENU NAVIGATION